“St. Anthony Sunağı” III-IV yüzyıllarda yaşayan kutsal keşişe adanmıştır. Mısır. Anthony yangınlardan ve hastalıklardan korunmak için saygı duyuldu. Aziz’in hayatı, münzeviliğinin başlangıcında Anthony’nin iblisler tarafından tekrar tekrar cazip olduğunu söyler. Jerome Bosch burada, korku ve saçmalıkların icadındaki hayal gücünün tüm huzursuzluğunu ve yorulmasını gösterdi.
Gerçeklik tam bir kabus gibi görünüyor, yaşayan ve cansız arasındaki ayrım kayboluyor: cadının vücudu çürümüş bir ağacın gövdesine dönüşüyor; at bacakları kil sürahisinden çıkar; koparılmış kaz hevesle içiyor, başsız bir boynu suya atıyor; tepenin dört ayak üzerinde duran bir dev ve bir kuş ya da balık – uçan bir makine ya da bir tekne olduğu ortaya çıkıyor.
Kompozisyonun merkezinde, nimet içinde yükseltilmiş bir el ile diz çökmüş bir Anthony var. Anthony korku bilmiyor; inancı sağlam ve güçlü. İç gücü olmayan bu canavarların onu yenemeyeceğini biliyor. Anthony’nin sakin ve katı yüzü izleyiciye hitap ediyor. Ona şöyle diyor: “Korkma.” Bosch, başka hiçbir şey gibi, dünya kötülüğünün temelsizliğini ifade edebildi: üstünde parlak, korkutucu bir renk var ve altında hiçbir şey yok.
Keşişin hemen önünde, haçların dibinde, Mesih’in figürünü görebileceğiniz harap bir kule var. Neredeyse görünmez, ama bu triponun semantik merkezi: bu sunağın önünde dua eden herkes Mesih’e umut ve inançla baktı. Hayaletler ve kabuslar arasında, Kurtarıcı cehennemde Kendisine inananları bırakmaz. Anthony’ye iyilik sürekliliği hakkında sakin bir mahkumiyet bildirirken, aziz onu izleyiciye iletir.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)