Fransız ressam Francois Boucher “Apollo ve Cowgirl” tarafından resim. Resmin boyutu 129 x 158 cm, tuval üzerine yağlıboya. Apollo’nun ilk önemi, özellikle İyonya ve Achaean eyaletlerinde, onu doğanın yaşamıyla yakından bağlantılı belirli mesleklerin koruyucusu olarak tasvir eden bir dizi kült tarafından ortaya çıkar: örneğin, erken Yunan mitolojik yaratılışında Apollo’ya çoban tanrısı, mera ve koyun tanrısı vb. e. iyi durumu esas olarak güneşin ısınan ışınlarına ve mevsimlerin doğru değişmesine bağlı olan bir sürü savunucusu.
Yavaş yavaş, başlangıçta sadece doğa güçlerinin ve fenomenlerinin kişileşmesi olan tüm tanrılar, daha soyut bir şekilde anlamaya başladılar, onlara ahlaki bir bakış açısıyla bakmaya başladılar. Saf güneş tanrısı Apollo, tüm eğitimin ve sosyal ve politik ilişkilerdeki ilerlemenin birincil kaynağı olan manevi ve ahlak alanındaki her şeyin açık ve saf olanı oldu. Böylece, Apollo öncelikle, kanyonu çalmanın fırtınalı tutkularını şarkı söyleme ve yumuşatma tanrısı olmaya başladı, bu yüzden soğan yanında lir verildi.
Bu nedenle, efsanenin sonlarında Apollon, sanatıyla tanrıları sevindirir, muses korosunun başında durur ve sevgili insanlarına şarkı ve şiir armağanı verir. Sanat için Apollo eril, genç güzelliklerin idealdir; sakalsız tasvir edilir, uzun saçlar ya omuzlarına düşer, sonra yukarı kalkar ve bir düğüm ile bağlanır; yüzünde saf, ilahi heybet ifadesi ile ince, Apollo genellikle, özellikle onunla bir ok ve titreme, omuzlarına atılan sadece bir kısa mantoda tasvir edilir; bazen, kanyonu çaldığında ve muses korosunu yönettiğinde, Apollo ayaklarına düşen kıyafetler giyer.
Apollo’nun başı genellikle ona adanmış bir defne ağacının dallarından bir çelenkle süslenir; yanında, bir tripod genellikle kehanetin sembolü olarak tasvir edilir, örneğin, yarık üzerindeki Delphi tapınağının kutsallarında durur ve Pythia için bir koltuk görevi görür. Hayvanlardan Apollo, boynuna ek olarak, özellikle kuğu, kurt, fare ve kertenkele adanmıştı.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)