“Arles istasyonu yakınında çınar ağaçları ile sokak” sanatçının post-empresyonist Vincent Willem van Gogh’un geç çalışmalarının eseridir. Yazar, kendi “Güney Çalıştayı” nı oluşturmak için Fransa’nın güneyindeki Arles’a taşındıktan hemen sonra yazılmıştır. “Sokak” yeni bir nefes oldu ve van Gogh’un kendisi gibi göründüğü gibi, renk ve resim ile boyanın sentezi yoluyla farklı bir ifade yolu. Tuval çok sulu ve çok sarı çıktı. İstasyonda sanatçı tarafından inanılmaz bir sıcak Fransız kaynağı yakalandı.
Çınar ağaçlarının sokağı hala tamamen çıplak. Çınar ağaçları yeşillik ve serin taçlarda çok güzeldir, ancak bahar çiçeklenme henüz tomurcuk veya sürgün vermedi. Tuval paleti, izlenimciliğin doğasında bulunan kontrast üzerine inşa edilmiştir. Parlak limon çitiyle birlikte, mükemmel bir zıtlık var – mor kompozisyon. Köprünün karşısına dikmeler üzerinde koşar, gökyüzünü leylak dumanıyla lekeler ve böylece motorun borusundan kaçar. Sabah ve bu sabah, keskin olmayan gölgeler ve çöllere bakılırsa, bazı kasaba halkı zaten uyandı. Ağ geçidindeki arka planda karanlık vuruşlar beliriyorlar. Vincent’ın resim tekniği çocukça ve basittir. Yağ kaplamasında kaotik bir yönden çok sayıda bağımsız vuruş vardır, – çim – dikey, gölgeler – yatay vb.
Çınar ağaçlarındaki aynı gölgelere dikkat edin. Net bir sınırı yoktur, bir merdiveni andırırlar ve tamamen leylaktırlar. Siyah pigmentin karışımı olmayan gölgeler – elbette izlenimcilerin ve post-izlenimcilerin bir tür sloganı. Van Gogh bu kuralları “Sokağı” nda açıkça takip ediyor. Resmin havası sadece neşeli izlenimlere itiyor ve hatta tatlı, bal ve sulu bir şey için aç bir iştahı heyecanlandırıyor.
Renklerin ve gölgelerin tersine bakmadan van Gogh, duygusallığını tuval üzerine attı. Belki de yaratıcılığın ve tuvallerin şerefine dönüşü kendi benliğini, kendi aklını ve hayatını harap etti… Ancak, Vincent’ın yaratıcılığının hayranlarının hayatının bu tarafını bilmesine gerek yok, uzun bir çınar ağaçları boyunca bir yolculuğa çıkıyorlar.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)