Mural Stanze della Senyatura [1510-1511] Gerçek hakkındaki tartışma, salonun karşı duvarını süsleyen Atina okulunda devam ediyor. Bu, Raphael’in Vatikan fresklerinin en görkemli bitişi. Eylem burada büyük bir beyaz mermer tapınağın zemininde gerçekleşiyor; cephesi Apollo ve Minerva’nın devasa heykelleriyle süslenmiştir; duvarın kemerli tamamlanışına mükemmel bir şekilde uyan derinliklere derinleşen üç büyük kemer.
Ancak bu antik bilgelik tapınağı boştur. Hakikat arayışı içinde filozoflar ortaya çıkar; sunakta toplanan teologların aksine, merdivenlerin geniş mermer basamaklarında ayrı gruplara ayrılırlar. Tapınaktan ayrılan son kişi, kilise nefinin kemerleri ve kemerlerin derinliklerine uzanan gök mavisi arasında yürüyen Plato ve Aristoteles’dir. Rafael’in Leonardo da Vinci’ye benzediği beyaz saçlı Platon, ruhun birincil olduğuna dair bir işaretle elini cennete çevirir; Aristoteles, asıl mesele olduğunu gösteren bir işaret olarak avucunu aşağı doğru uzatır.
Filozoflar Platon ve Aristoteles çevresinde ve birbirleriyle konuşarak tapınağın duvarlarında toplanırlar; yaşlı adamın karanlık bir pelerinle sarıldığı düşüncesinde kayboldu; ondan uzak olmayan bir genç adam, bir duvara yaslanmış ve dizlerinin üzerine bir not defteri koyarak aceleyle bir şeyler yazıyor. Muazzam mermer merdivenin merkezi kısmı neredeyse boş – burada, rahat bir pozda, alaycı Diogenler yarım bacağa yerleşti ve aşağıda bize dönerek, doğal filozof Demokritos’un, Michelangelo’ya benzediği düşüncesinde kayboluyor.
Merdivenlerin dibinde en çok tartışılan iki filozof grubu vardır: sağda, bir tahtaya pusula ile bir şey ölçen Euclid’i çevreleyen genç adamlar grubu; mimar Bramante onun kılığında tanır; matematikçi, kraliyet tacında sırtını elinde bir küre ile bize çeviren görkemli bir adam tarafından yaklaştı – antik Ptolemy’nin büyük astronomu, ardından iki genç adam; bunlardan birinin kılığında, Raphael’in kendisi kolayca tanınır, ikincisi Stanza kemerinin resmine katılan Sodom sanatçısı.
Soldaki filozoflar grubu, metinlerin incelenmesine daldırılmış, bunlardan birinin omzunun üstünde beyaz sarık bir adam, muhtemelen büyük doğu filozofu Averroes görünüyor. Farklı gruplara ayrılan çeşitli görünüm, pozlar, jestlerle çarpıcı olan bu sayısız karakterin hepsi, her grupta algılanamaz bir şekilde doğmuş, bir gruptan diğerine geçerek, onları ön planda yırtık bir oval yırtık hattına sığdıran ortak bir ritim ile birleştirilir. sanki tartışmayı fark etmiyormuş gibi düşünmüş, Demokritos düşüncesinde kaybolmuş.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)