Canlı gibi çiçekler titriyor. Dikkatle zarif bir buket içinde toplanır ve dikkatlice bir vazoya yerleştirilir – oldukları gibi. V. Tatlin’in ilk çalışmalarını bilerek, öfkeli geometrisi ve avangard sevgisiyle, “Bahçe Çiçekleri” nin de fırçasına ait olduğunu hayal etmek zor. Resmin yapıldığı sıcak tonlar, arsalarının romantik şiirleri – tüm bunlar, efendinin önceki eserlerinden farklı olan başka bir Tatlin dünyasını ve resmini gösterir.
Tasvir edilen nesnelerin net çizgileri ve dikkatlice çizilmiş sınırları burada bulunmuyor. Renk üretiminin fotoğrafik doğruluğu nasıl görülmez. Çiçek buketini oluşturan çeşitliliğe işaret etmeden, tomurcukları ve çiçek açan çiçek şapkalarını mecazi olarak iletmeden, sanatçı izleyicinin resmi kendisi düşünmesini sağlar. Ve sonra, tuvalle hayal gücüne bakarak, güzel asterler ve krizantemler, meşe ağaçları ve çayır bitkileri sonbaharda doğar. Hepsi aynı avant-garde, hepsi aynı düz yazı tarzı, ancak çiçekler gerçek, hacimli, yayılan bir yaşam ve parlak aroma gibi görünüyor.
Sarsıntılı vuruşlar, renklerin karışımı – sanatçının önceki resimlerinde olmayan bir şey. Şekil ve tonlarla oynayan Tatlin, görüntüleri aktarmanın yeni bir yolunu arıyor. “Bahçe Çiçekleri” nde önce evrelemeye dönüyor ve gelişmiş yazma tarzını değiştiriyor. Çeşitli konturlar, çizgiler ve renkli renkli noktalar, görüntüyü mozaik gibi katlanan parçalarda uzaklaşırken resmin grafiğini açar. Yalnız bir çiçeğin mavisinin genel pişmiş toprak-kırmızı ölçeğinde beklenmedik bir olay ışığı, gri bir gölge belirir.
Kompozisyon, iç sıcaklık, barış ve huzur ruh halleri ile donatılmıştır. Sonbahar buketi, sanatçının bir yaratıcı olarak olgunluğunu gizlice sembolize eder. Resim artık gölgeler ve formlarda çığlık atmıyor, ciddi, derin ve iyice düşünülmüş.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)