Panoramik U-dönüşlerine eğilim, Roma ve çevresindeki manzaralarda 1820’lerin ortalarında, Corot’ta çok erken ortaya çıktı: “Albano Gölü ve Castel Gandolfo”; “Tiber ile Roma Campania.”
Bu tür bir kompozisyon, çok geniş bir bakış açısının Rokoko’ya özgü bir hissin samimiyeti ile zahmetsizce birleştirildiği 18. yüzyılın Fransız geleneğini izledi. Özellikle mümkündür. büyük olasılıkla bu tür resimleri hatırlayın. Corot tarafından L. Gre Moreau’nun “Montrö’den Vincennes Kalesi’nin Görünümü” olarak bilinir veya Valenciennes’in manzaraları.
Küçük güneşli manzaralarda Corot, görüntüsü resminin önemli bir kısmına ayrılmış gizemli, puslu orman köşelerinin tam karşısında bir şey buldu. Açığa çıkarken, özel bir tür duygusal denge bulmuş gibiydi. Zaman zaman Fransa gezilerinde, “Rouen. Seine Vadisi Panoraması” ya da “Uzak ve ufuk ile manzara resimlerinde görülenlere benzer şekilde, nehir vadilerinin büyüleyici ve yumuşak yayılmalarıyla etkilendi.
Kompozisyon ve yazma tekniklerinin özelliklerine göre, ikincisi “Beyaz Gömlekli Çocukla Manzara” yı andırıyor. Bu ve benzeri manzaraların dikkate değer bir özelliği, sanatçının doğaya yakınlığı, gerçek duygu yakınlığıdır. Bu duygu, atölyede yaratılan sözde lirik manzaralarla ayırt edilir, ancak aynı zamanda doğada yazılan şeylerde de kendini gösterir. Bununla birlikte, bu resim belirli bir görünümü tasvir etse de, büyük olasılıkla açık havada değil, atölyede boyanmıştır.
Böyle bir varsayım lehine, lirik manzaralar üzerinde eğitilmiş bir tekniğin kullanılması tanıklık edebilir. Küçük, daha parlak bir nokta ile renkli manzara ortamında kısıtlanmış güzel bir canlandırmayı içerir.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)