Whistler’in Beyaz No: 2’deki Symphoria resminde Japon kültürünün yankıları duyuluyor. Bununla birlikte, sakura çiçeklerini anımsatan porselen servisi, bir fan ve pembe çiçekler, sadece detaylardır, dikkat onlara odaklanmaz: sanatçının başka hedefleri vardır.
Tuval, sol elinde bir alyansını ne yazık ki inceleyen ve görünüşe göre, şu anda bir sebepten dolayı ayrıldığı sevgilisini hatırlatan genç bir kadını tasvir ediyor. Sahne hafif hüzün, hüzünlü bir düşüncelerin havası ile doludur. Ayna yansımasının bileşimsel tekniği resmin gizemli ruh halini vurgular.
“Beyaz Kız” Whistler’ın gerçekçilikle belirlediği kopuşu temsil ediyor. 1864 yılında, Londra Kraliyet Akademisi’nde bir sunum sırasında, şair Charles Baudelaire’nin sözleriyle gerçekçi tabloyu “fantezi ile bir savaş” olarak kabul eden herkes için resim şaşırtıcı ve onaylandı.
Bu resimde Whistler, zarafeti ve güzel tadı fantazi ile birleştirmeye çalıştı. Arkadaşlarımdan biri Whistler hakkında “Arıtma her zaman onun için baskın unsur, en iyinin taşıyıcısı, duygusallık ve doğruluk kombinasyonu oldu” dedi. Sanatçının kişiliğinde var olan ve “Beyaz Kız” da bu kadar başarılı bir şekilde somutlaşan fantezi, rafine sofistike ve zarafet, bu resmin Whistler’ın en açıklayıcı eserlerinden biri olarak kabul edilmesine yol açıyor.
1867’de sanatçı, resmin adını “Beyaz Nota 2 Senfonisi” müzik terimine ekliyor. Ona göre, renklerin uyumu izleyiciye bir müzik parçası olarak hareket etmeli ve bu nedenle Whistler çok sayıda beyaz tonunun uyumlu birliğini bulmaya çalışıyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)