Mashkov, Ekim Devrimi’ni coşkuyla karşıladı. Devrimci bir darbede sanatçı, çökmekte olan çöküş, yalancılık ve ikiyüzlülük nefretlerinden sanatı özgürleştiren bir güç gördü. Sanatın altın çağında, gerçekçi bir başlangıcın son ifadesi olduğunu hayal etti.
Mashkov’un devrim sonrası çalışmalarında önde gelen tür hala hayattı. Hala yaşamlarında, sanatçı doğadaki konu formlarının güzelliğini ve çeşitliliğini göstermeye çalıştı ve gerçek dünyanın mükemmelliğini formalistlerin dublörüyle karşılaştırdı. Dünya olduğu gibi güzel “diyor Mashkov sanatıyla” sadece her şeyin güzelliğini görebilmeniz gerekir. Bir hayranı olan bir natürmortta sanatçı, her bireyin özgüllüğünün başkalarının mahallesinden yararlanabilmesi için nesneleri bir araya getirmeye çalıştı, böylece bir nesne kombinasyonu genel olarak hayatın güzelliğini ilan etti.
Mashkov’un yoğun, macun boyası, etkileyici kabartma fırça darbesi, tasvir edilen nesnelerin önemliliğini hissetmeye yardımcı olur ve sanatçının sevdiği yukarıdan bakış açısı, şeylerin hacminin izlenimini arttırır, onlara ifade ve anıtsallık verir. Usta, gümüş bir vazo, ahşap bir şamdan ve küçük, zarif bir şişenin karmaşık şeklini dikkatlice inceler. Büyük bir beceri ile, nesnelerin dokusunu iletir: maun ayna cilalı yüzeyi hafifçe parlar, Karelian huş ağacının ahşabında tonların bütün bir senfonisi, fanın sedef plakaları alacakaranlıkta parlar, vazo parlak metalik bir yansıma dökür.
Bu öğelerin güzelliği özellikle ön planda ortaya konan yapay meyvelerin yakınlığından yararlanır. Kabaca boyanmış alçı elmaları, armutlar, erik, cansız ağırlıkları ile bu şeylerin canlı cazibesini vurgular. Mashkov, bu kontrastı bir kez daha tekrarlayarak, alçı heykelin bir parçasının yanına pitoresk bir portre yerleştirerek derinliklere yerleştiriyor. Portre içindeki çıplak kadın vücudunun sıcak renkleri, ölü gri sıva ile karşılaştırıldığında hayat bulur.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)