“Bir Kadının Portresi” tuvali, post-empresyonist Vincent Van Gogh tarafından ilk çalışması sırasında boyandı, ancak yazarın kendisi zaten o sırada 33 yaşındaydı. Önemli bir yaşam deneyimine ve nesnelere ve insanlara meraklı bir bakışa rağmen, bir sanatçı olarak, bu segmentin çalışmaları bitmemişti.
Sunulan resim, görüntü ve kompozisyona garip bir yaklaşımı, sanat eğitiminin eksikliğini ve Vincent’ın renk duygusunu açıkça gösteriyor. Kadınların karanlık paleti renk lekelerinin kaosu gibi görünüyor. Modelin çok koyu renklendirilmesi ve sahnelenmesi, eseri yazarın biyografisinin Paris dönemine kadar olan eserlerinde karanlığa daldı.
Yazarın deneyimsizliği ve tanınabilir resim dokunuşu “Portre” yi sıkıcı hale getirmedi. Belirli bir sarsıntılı yazı tekniği ve sadece yakın mesafeden görülebilen çeşitli renkler sayesinde, tuval bir dizi küçük mozaikten oluşur. Van Gogh’un pigment kaynağı yağlı, bol ve aşırı cesur. Ancak, çalışma gerçekçilikle haykırıyor.
Empresyonist ruh hali tuvali çok az etkiledi ve çok renkli renklerde ortaya çıktı. Vincent tarafından yorumlanan bir kadının imajı açısal, kaba ve uzak bir yerdedir. Görünüşü keskin bir erkek tam yüzüne benziyor. Yazarın sadece yağla oynadığı, bir inşaatçı gibi bir palet bıçağıyla yaramaz yapışkan bir kütle fırlattığı, koyu sarı, kadmiyum ve kraplak duvarı inşa ettiği anlaşılıyor. Aynı zamanda, portre benzersiz, ancak tanınabilir bir Van Gogh tekniği verir. Birçok eser gibi, 1887’ye kadar, bilinmeyen bir portrenin genel özellikleri ince çizim olmadan farklıdır ve çizgilerin düzgünlüğünden yoksundur.
Kırk yaşının üstünde olan hanımın yaşına ek olarak, felç ve karanlık bir palet ona on yıl daha “verir”. Belki de orijinal, yaşlı kopyayı beğenmedi, ancak yazarın hafızadan yazdığı veya kendi hayal gücüne dayanarak yazdığı düşünce sürünüyor. Gerçekten, portrenin yaratılması sırasında, Drentensky papazı köylülerin sanatçı için poz vermesini yasakladı. “Bir Kadın Portresi” nin yazımı Vincent’ın biyografisinin ve yaratıcı arayışının dönüm noktasına düştü. Eski tarzın ve kasvetli renklerin son nefesi olan çalışma, kompozisyonlarının fırlatma, yalnızlık, boşanma ve yanlış anlama aşamasını kapattı, hafif resim ve Hollandalı Gog’un yaratıcı bir sıçrama yolunu açtı.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)