1867’de Perov, Vasily G. “Boğulan Kadın” resmini çizdi. Bu çalışmada, insanların devam eden felaketlere ilgisizliğini ve ilgisizliğini göstermek istedi.
Resme bakıldığında, ışık tonlarının karanlığa keskin bir geçişi fark edilemez. Arka planda hala sabah sisi ile kaplı büyük bir şehir görebilirsiniz. Kuşların uçtuğu büyük bir nehir. Güneşin sabah ışınları üzerinde süzülür ve açık sarı bir ışığa yansır. Ve görünüşe göre, bu resimde alışılmadık bir şey yok, basit bir şehir sabahı, ön planda olmasa bile.
Ön planda, genç bir kızın vücudunun gözlerine siyah bir nokta düşer. Üstünde kayıtsızca oturur, bir puro, bir jandarma içer. Kızın vücuduna kayıtsız bir şekilde bakar. Yüzü genç bayana sempati duymuyor. Belki de mesleği yüzünden bu şekilde davranır. O zamanlar sık ölümler nadir değildir ve kaçınılmaz olarak onlara alışmaya başlarsınız. Ve belki de, o sadece birinin kaderiyle ilgilenmeyen, duygusuz ve ruhsuz bir kişidir.
Vasily Perov boğulan kadını çok doğru bir şekilde iletmek istedi, bu yüzden daha gerçekçilik için morgda modeller arıyordum. Bu kızlardan birinde arkadaşı Faina’yı tanıdı. Tüberküloz geçirdi ve öldü. Yazar, Boğulan Kadın’ı yazdı. Ve ünlü yazarlar için poz veren çok sayıda oturan olmasına rağmen, Perov’un resmi ölümünden sonra da kız arkadaşını ünlü yaptığında isimleri yabancı kaldı.
Sanatçıyı yeniden üreterek, bir tür sosyal adaletsizlik sorunu ya da durumun umutsuzluğu değil, insan ruhunun iç nitelikleri göstermek istedi. Bu durumda, kayıtsızlık, kayıtsızlık, cehalet ve hatta zulümdür. Başkaları için pişmanlık ve sempati duymayan duyarsız insanlar var. Keşke zamanımızda çok az insan olsaydı
(1 votes, average: 5,00 out of 5)