Jacopo Tintoretto “Çarmıha gerilme” resmi. Resmin boyutu 536 x 1224 cm, tuval üzerine yağlıboya. Trajik zaman çatışmaları, insanların üzüntüleri ve acıları sanatçı Jacopo Tintoretto tarafından özel bir güçle ifade edilir, ancak çağın özelliği olduğu gibi dolaylı bir biçimde, “Çarmıha Germe” resminde, Scuola di San Rocco’nun manastırı ve Tintoretto’nun ikinci döneminin karakteristiği için yaratılmıştır.
Resim, büyük üst salona bitişik bir oda açısından büyük bir meydanın tüm duvarını dolduruyor. Sadece Mesih’in ve iki soyguncunun çarmıha gerilme sahnesini değil, haçlara yapışan öğrencileri ve etraflarındaki insanların kalabalıklarını da içeren bu kompozisyon. Her iki yan duvarın pencerelerinden dökülen ışık, tüm odayı genişlettiği için, bakıldığı bakış açısı nedeniyle neredeyse panoramik bir izlenim bırakıyor. Karşılıklı iki ışık akımının iç içe geçmesi, güneş hareket ettikçe değişiyor, bazen renkleri ile birlikte parlıyor, şimdi parlıyor, şimdi yanıp sönüyor, sonra ölüyor.
Kompozisyonun kendisi, izleyicinin önünde bütün bütünlüğünde hemen görünmez. İzleyici büyük salondayken, ilk önce sadece haç ayağı ve üzüntü ile yakalanan çarmıha gerilmiş öğrenci grubu, kapının lümeninde görünür. Bazıları kederden kırılmış bir anne üzerinde özenle ve kederle eğilir; tutkulu çaresizlik içinde olan diğerleri gözlerini idam öğretmenine çevirir. İnsanların yukarısındaki bir haç ile yükselen henüz görünmüyor. Grup tam, açıkça sınırlı ve müstakil bir kompozisyon oluşturur. Ancak John’un bakışları ve yükselen haç mili, bunun daha geniş ve daha kapsamlı bir kompozisyonun sadece bir parçası olduğunu gösteriyor.
İzleyici kapıya gelir ve acıyla işkence gören harika ve güçlü bir adam olan Mesih’e zaten görünür, nazik bir üzüntü yüzünü akrabalarına ve arkadaşlarına eğer. Başka bir adım – ve odaya giren izleyicinin önünde, kalabalık, meraklı, muzaffer ve şefkatli insan kalabalığından oluşan büyük bir resim ortaya çıkıyor. Bu rahatsız edici denizlerin ortasında, yalnız bir grup insan kendilerini haçların dibine bastırdı. Mesih, kasvetli bir gökyüzüne karşı fosforlu renklerin tarif edilemez bir parlaklığı ile çevrilidir. Uzanmış elleri, haçın enine çubuğuna çivilenmiş gibi, geniş çaplı bir kucaklaşıyormuş gibi bu sorunlu gürültülü dünyanın tamamını kucaklıyor, onu kutsuyor ve bağışlıyor.
“Çarmıha gerilme” resmi gerçekten tüm dünya. Bir açıklamada tüketilemez. Hayatta olduğu gibi, içindeki her şey beklenmedik ve aynı zamanda gerekli ve önemlidir. Karakterlerin Rönesans plastik kalıplaması ve insan ruhunun derin basireti de dikkat çekicidir. Acımasız doğrulukla, sanatçı, at üzerinde sakallı bir şefin görüntüsünü, boşuna bir nezaketle bakıyor ve yaşlı bir adam, bitkin Mary’ye ve gözlerini yaslı ecstasy’de ölen öğretmene çeviren genç John.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)