Bir çocuk olarak Grigory Myasoedov, çocukluğunu geçirdiği Tula eyaletindeki küçük bir köyün hayatından tüm olayları, gelenekleri ve gelenekleri gördü ve hatırladı. Her şey gözlemci Gregory’ye gerçek bir ilgi uyandırdı: sıradan köylüler nasıl ekmek ekiyorlar, sığırlara bakıyorlar, ne kadar neşeli olayların kutlandığı ve hangi ritüellerin gerçekleştirildiği. Bir sanatçı haline gelen ve Avrupa ülkelerinin geleneklerini tanıyan Myasoedov, tek sevgisine – Rus doğasına ve zengin geçmişi ve bugünü ile Rus halkına sadık kaldı.
“Çavdardaki yol” – bir tuval hafızası, çocukluk anılarından tuval üzerinde yeni bir hayata başlayan canlı bir resim. Alan. Sonsuz, geniş, zengin alan. Hassasiyet ve büyük sevgiyle, sanatçı her spikeleti, her çim ve yaprak bıçağını yazdı. Otların dar kulakları arasında, yabani otlak çayır çiçekleri görülebilir, ancak deniz gibi sınırsız, yere yayılan görkemli Rus tarlasının genel izlenimini bozmazlar.
Tuvalin kenarından kenarına doğru uzanarak ufkun çok ötesine geçti. Mektubun olağandışı canlılığı, sadece dinlemeniz gerektiği izlenimini verir ve hemen rüzgarın çavdar sapları arasında yavaşça nasıl yürüdüğünü duyabilirsiniz. Tarlanın pürüzsüz yüzeyini kesintiye uğratan tek şey, doğrudan merkeze giden dar bir ülke yoludur.
Bir gezgin, omzunda bir çanta ve elinde bir personel bulunan, yıpranmış kıyafetlerle çiçeklerle kaplı bir yol boyunca yürüyor. İzleyici yüzünü görmeyecek. Bir dilenci, bir hacı ya da sadece bir gezgin olmalı. Gezinti sırasında uzun bir yol kat etti – eğik, yorgun bir figür ve eğik baş ona ihanet etti. Ama orada, gittiği yerin önünde, köy evlerinin çatılarını ve yağmurlu bulutlarla gri akşam gökyüzünü görebilirsiniz. Orada bir gecede huzur var mı?
Sürekli hareket, yolun eksikliği hissi ve sessiz sakinleştirilmiş üzüntü tuvalden geliyor. Ama ne korku, ne kızgınlık, ne de umutsuzluk. Sahada sadece alçakgönüllülük ve duyulmayan rüzgar.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)