Çoğu zaman, Kustodiev’in resimleri Rus halkının neşesini ve acısını çıplak bıraktı. Ama bu yazarın en sevdiğim resimlerden biri, ünlü Mariinsky Tiyatrosu figürünü tasvir eden “Chaliapin Portresi”. Chaliapin, herkesin yücelttiği şarkıcılardan, sıradan insanlar ve Rus elitlerden biriydi. Şarkıları insanlara o kadar çok dokunmuş ki, dünyadaki her şeyi unutmuşlardı.
Resme baktığımda fuarın üstünde bir tepede duran ünlü bir insan görüyorum. Sanki o günlerde geri dönüyorum ve ayağa kalkıyorum, şarkıcıyı izliyorum. Etrafta şenlikler var, kahkahalar, konuşmalar duyuluyor, tüccarlar alıcıları çağırıyor, onları çürütülen mallarına hayran kalmaya ve satın almaya davet ediyor.
Chaliapin’in aksine, resim parlak renklerle boyanır, sadece bir şarkıcı karanlık kıyafetleriyle onu gölgede bırakır. Omuzlarında sıcak bir kürk manto, kafasında bir kürk şapka, eli bastonun üzerinde duruyor. Saygın bir adam, görünüşü diğerleri arasında hayranlık ve sevinç yaratır. Kibir onun değerini bildiğini öne sürer, ama aynı zamanda insanlarını çok sever. İnsanlara ne kadar sıcak bakıyor. Resim bir aileyi tasvir ediyor, şarkıcıya bakmak için durdukları varsayılabilir. Herkes ona yaklaşmaktan korkuyor.
Bu resim bana büyüklüğü ile ilham veriyor, klasik müzik dünyasına dalıyor, köken tarihini öğreniyor ve sanatçıları ve eserleri anlayabiliyor. Chaliapin’in kibirli olarak tasvir edilmesine rağmen, hayranlarına karşı duyarlı olduğuna, her insana saygı duyduğuna inanıyorum, çünkü her birimizin kendi yeteneği var. Birine bilim verilir, birinin altın elleri vardır ve şarkı söyleyen biri onun tüylerini diken diken edebilir. Bu parçayı kesinlikle beğendim. Sadece ihtişamıyla değil, aynı zamanda şenlikli bir atmosfere de dikkat çekiyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)