XVII yüzyılın ikinci yarısında İspanyol sanat okulunun en büyük ressamı. – Bartolome Esteban Murillo.
Murillo erken resim çalışmalarına başladı. İlk öğretmeni Juan de Castillo, Esteban’ya İtalyan sanatına olan hayranlığını aktarmaya çalıştı, ona hazır, zaten donmuş formları ve ifade yöntemlerini öğretti. Ancak Murillo sadece hayattan gelenlerin güzel olduğunu anlayabildi.
Gerçekçilik geleneklerine sadık kalan Murillo sanatında, artık büyük öncüllerinin çalışmalarını ayırt eden şiddetli kısıtlama ve manevi güç yoktur. Murillo yumuşak lirizme, zarif ve düşünceli görüntülere yöneldi. Sanatı, ruh halinin samimiyetini, samimiyetini ve sıcaklığını çekiyor, ancak ustanın bir bütün olarak çalışması üzerine, hafifçe bir idealleşme dokunuşu yatıyor.
Zamanın tüm İspanyol sanatçıları gibi Murillo da çoğunlukla dini tablolar çizdi. Ancak bu, İspanyol yoksullarının hayatını aynı tuvallerde doğru bir şekilde göstermesini engellemedi, madonnları basit Sevillian kadınlarından çıkarıldı, sanatçı birçok dini konuyu günlük sahneler olarak aktardı. Kahramanlarını her zaman kendi şehrinin sokaklarında buldu.
Murillo, çağdaşları arasında dost canlısı bir kişi olarak ünlüydü. Yumuşaklık nüfuz etti ve resimleri. Rus yazar ve sanat eleştirmeni V. P. Botkin tarafından geçen yüzyıla kadar yazılan “İspanya’nın Mektupları” nda, Murillo’nın resminin böyle etkileyici bir özelliğini bulabiliriz: “Işığın havadar parlaklığında, gölgelerin şeffaf karanlığında, dönüşümlü bir şiirsel hayat nefes alır. bu özelliğe göre, sadece kendisine ait olan havayla birleşen konturların belirsizliği ve gözler için hassas olan renklerin uyumu gerçek bir cazibe. “
Murillo evrensel sevgi ve saygıyı severdi. Şehrin en iyi ressamı olarak tanındı. Sanatçı, arkadaşlarıyla ve benzer düşünen insanlarla birlikte, Seville’de genç ressamların ve heykeltıraşların doğayı ve onu boya, mermer ve bronzda nasıl aktaracaklarını inceleyebilecekleri bir Akademi kurar.
Sanatçının mirası, halk yaşamından tür sahneleri içerir; hayatı boyunca Sevilla sokaklarındaki küçük sakinlerin görüntülerini taşıdı. Çok sayıda resimde günlük işleriyle meşgul olduklarını görüyoruz. İsimleri kendileri için konuşur: “Küçük Tüccarlar”, “Zar”, “Zavallı Zenci” vb.
Bu “Köpekli Çocuk” resmi. İspanyol türü, büyük figür kompozisyonu, arsa eyleminin eksikliği ile karakterizedir. Çocuk doğru ve sevgiyle gösterilir. Uzak XVII. Yüzyılın İspanyol oğlunun imajı tüm yaşam gerçeğine yakın ve anlaşılabilir.
Murillo doğayı süslemez, ancak yine de görüntüde bir duygusallık notu yakalanır. Bazı yürütme kuruluğu sanatçının erken tarzını gösterir.
Devlet Güzel Sanatlar Müzesi’nde. A. Puşkin bir resim “meyve ile kız.”
(1 votes, average: 5,00 out of 5)