XVII yüzyılda. Resimde günlük sahne, portre, manzara ve natürmort gibi türlere giderek daha katı bir bölünme oldu. Bunun nedeni, görsel sanatın yavaş yavaş dini görevlerin katı çerçevesinden uzaklaşıp daha fazla insan tarafından erişilebilir hale gelmesiydi. Demokratikleşmeye en geniş halkın zevklerini karşılama arzusu eşlik etti, ancak resmin temel temelini kaybettiğini düşünmeyin. Aksine, tam olarak bu yolda birçok ilginç bulgu bulundu.
Günlük sahnenin tarzında çalışan 17. yüzyılın önde gelen Hollandalı ustalarından biri Jan Steen’di. Duvar Resimleri ahlak değil, “ebedi sorular” üzerine düşünme daveti değildir. Bunlar, sanatçının gördüğü gibi, bazen kaba mizahla, bazen de ince ironi ile günlük yaşamın komik çizimleridir. Anlatı tuvallere hükmeder ve Stan’in kendisi muhteşem bir hikaye anlatıcısı gibi görünür.
Stan’in sanatçının biyografisinde çok ilginç bir an olan taverna sahibi olduğu bilinmektedir. O zaman, resim düşük gelirli bir meslekti, birçok sanatçı ek geçim kaynakları arıyordu ve bu utanç verici değildi. Buna ek olarak, günlük tanıdıklar ve çeşitli insan türlerinin sürekli gözlemi, göz eğitimli, ayrıntılara olan ilgiyi keskinleştirdi, bu da Wall’un inanılmaz yazma kolaylığı sağlamasına, durumun tüm lezzetini parlak, eğlenceli ve doğru bir şekilde aktarmasına izin verdi. Ve Stan kendisi neşeli bir insandı ve tasvir ettiklerini içtenlikle sevdi. Resimlerinin sahneleri çoğu zaman genel sevinç, dans eden, şarkı söyleyen ve gülen insanlardan hoşlanan sahneler haline geldi.
Doğrudan bu tür anların görüntüsünde Sten. Çok şekilli kompozisyon ve ayrıntılı anahat, keskin karakterizasyon ve karakterizasyon ustasıdır. İlk bakışta önemsiz görünen detaylar Stan için neredeyse ana rolü oynuyor. Ressam, olayın atmosferini tuval üzerinde yeniden yaratmak ve karakterlerinin bireysel özelliklerini vurgulamak için kombinasyonlarını ve tam yan yana dizilerini kullanır. Ayrıntılar birleştirilir, aralarında ilişkiler kurulur, etkileşime başlarlar ve sonuç olarak, gerçekliği şüphe etmek imkansız olan ayrılmaz bir resim oluşur.
Söylenen her şeyin canlı bir örneği, 1663 yılında yazılmış olan “Dans Eden Şirket” tablosudur. Genişliyor, insanlar yavaş yavaş birbirlerine “bulaşmaya” başlıyor ve şimdi herkes genel bir ruh hali dalgasına yenik düştü, bu da inanılmaz bir şekilde tamamen farklı karakterleri nasıl birleştireceğini biliyor.
Stan kompozisyon üzerinde açıkça çalışıyor. Ana arsa eylemi – dans eden bir çift – arka planda kesinlikle merkeze yerleştirir. Bir çift, insanların genel ruh halinin ve tuval üzerindeki atmosferin oluşumunda “düğüm” bir andır. Sanatçının yanlarında etkinliğin geri kalan katılımcıları var. Konumları, bileşimsel simetri oluşturacak şekilde olmalıdır. Olası bir yol, her iki taraftaki aynı sayıda kişidir. Hayatta, bu sadece tesadüfle olabilir ve Duvar gerçeğe karşı günah işlemek zorunda kalacaktır. Ressam farklı bir yol seçti. Solda çok sayıda insanı konumlandırdıktan sonra, sağdaki iki müzisyenin Sten’i genel seviyenin biraz üzerine çıkıyor ve böylece dansçıların merkezini koruyor.
“Dans Eden Şirket” in anlamı ayrıntılarla ortaya çıkıyor. Sanatçı kendimize şu soruyu sormamızı önermektedir: insanların birleştirici ilkesi nerede? Ama sadece resmin ortasındaki şarap variline bakın – ve benzer bir sorunun cevabı kendi başına.
1660’larda yaratılan aynı temada daha az bilinen bir tuval olan “Walkers” da Jan Steen’in kendini sarhoş kasaba halkı ve karısı Margaret olarak tasvir ettiği iddia ediliyor. Bu resim, Wall’ın çalışmalarının çoğunda bulunan kaygısız ruh hali ve iyi huylu mizahla doludur. Hassas fırça darbeleriyle sanatçı, sahnedeki her iki katılımcıya da masanın kenarında uyuyan genç kadına ve ironik olarak gülümseyen adama neredeyse kapsamlı özellikler verir. Otantik boyalı çevre nesneler, karakterlerin karakterlerinin daha ince bir şekilde tasvir edilmesi için önemli konturlar olarak hizmet eder. Bu otoportrede Stan’in hayatının önemli bir yönünü – hanın içeriğini ortaya çıkardığını söyleyebiliriz.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)