Sanat tarihi topluluğunda, A. P. Antropov’un en önemli eserlerinden biri A. M. İzmailova’nın portresi olarak kabul edilir. Ressam, doğrudan ve basit bir şekilde, herhangi bir çapkın dönüş olmadan, son derece dürüst bir şekilde bir devlet hanımını tasvir etti: mahkeme hanımının kasıtlı bir yapay allık, öfkeli kaşları ve hafif sulu gözleri olan gevşek bir yaşlı kadın olduğu ortaya çıktı.
A. P. Antropov’un sanatsal yönteminin ana özelliği portreye yansıdı – modelin görünüşünün tam teşekküllü güvenilirliği. Bu, karanlık bir arka planın Izmailova, özellikle de başının görüntüsünün üç boyutlu bir yorumu ile birleştirilmesiyle kolaylaştırıldı. Görüntüyü tuvalin düzleminden izleyicinin alanına itmenin bir tür etkisi vardır. Usta, her zaman olduğu gibi, detayların aktarılmasında ayrıntılıdır; hatta bir balık atkı, bir boyun atkısının bıçaklandığı bir iğnenin saf görüntüsüne bile geliyor.
Ancak en önemli şey, büyük ve açık bir şekilde yazılmış devlet hanımının işaretidir, böylece İmparatoriçe Elizaveta Petrovna’nın eşi olan kıdemli Nariahkina, Anastasia Mikhailovna Izmailova’nın yüksek sosyal statüsü hakkında şüphe yoktur. Modele fiziksel benzerliğin muazzam olduğuna inanılmaktadır. Portre son derece ikna edicidir: Izmaylova imajına baktığınızda, onun korkunç baslarını veya patlayan kendini beğenmiş kahkahalarını duyarsınız.
Bu karakter, ahlaki ve eğlencelerindeki kaba Elizabethan mahkemesi için çok tipiktir. I. M. Sakharova’nın A. M. Izmailova’nın portresinin P. Rotary’den mezun olduktan sonra portre ressamı unvanı için bir tür sınav olduğu varsayımı muhtemeldir. Bu çalışma ile A. P. Antropov’un 1760’lara düşen çalışmasının en yüksek çiçeklenme dönemi başlar.
Rus resminde A. M. Izmailova’nın portresi, artık sadece tören temsili görüntüsünün bir versiyonu değil, kendi kendine özgü görüntüleri olan bir çalışma olan yeni bir oda portresi açar. Modeli izleyiciye olabildiğince yakınlaştıran göğüs bölümü ve yakın çekim sayesinde, jestin neredeyse tamamen tesviye edilmesi ve dikkatin yüze dönüşmesi var.