Duvar yüzeyinin yeni plastik geliştirme yöntemleri, Roma’daki Palazzo Farnese’deki gibi netliğe ve netliğe ulaşmadı. 1514 yılında, binanın ilk inşaatçısı onu taçlandıran kornişe getiren Antonio Sangallo Jr. 1546’da Sangallo’nun ölümünden sonra, Michelangelo, diğerleri arasında, sarayın inşasının tamamlanmasına katıldı. Bu, yüksek Rönesans’ın sonundaydı. Saray, önündeki alanı büyüklüğü ile bastırmıştır.
Prelate’nin yaşadığı sarayın ihtişamında – dizginsiz ihtiyaçları olan bir adam, yaklaşan barok belirtileri var. Başlangıçta saray Kardinal Farnese için tasarlandı ve inşaat tamamlandığında kardinal Papa III. Paul oldu. Michelangelo, değişikliklerin özünü plastik yollarla ifade edebildi.
Selefi Sangallo, orta pencereyi iki eşmerkezli kemerle vurguladı2. Michelangelo’nun böyle bir şeyi yok. Üstlerinde değişen üçgen ve bölümlü ızgaralar ve orta pencere ile pencereler arasında bir kontrast yaratan Michelangelo, cephe boyunca bir papatya taç ile taçlandırılan Farnese’nin büyük kol katının tüm yükünü algılayan arşitravın orta penceresinin sağına ve soluna çizer.
Anıtsal pencere, kalabalığa görünmek isteyen derebeyi bekliyor gibi görünüyor. Bahçenin kenarından, Farnese sarayı, yönü Bramante ve Tiber tarafından ana hatlarıyla çizilen Via Giulia’ya sınırlar. Michelangelo, sarayın geniş kütlesinin, boş alanla çevrili olmasını gerektirdiğini anladı. Sarayın nehrin diğer tarafındaki Farnesin villasına ve Trastevere mahallesine bağlanacak olan Tiber üzerindeki köprüyü tasarladı, yani daha sonra büyük saray topluluklarının inşası sırasında Fransa’da kabul edileceği gibi mesafeye giren bir ana hat oluşturdu.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)