Pavlovo-Obnorsky manastırının Trinity Katedrali’nin ikonostazının şenlikli satırından geliyor. Simge, Paskalya’dan sonraki ilk Pazar günü Ortodoks Kilisesi tarafından kutlanan tatil kompozisyonunun ikonografik parçalarından birini temsil eder. Arsa, yükselen Mesih’in öğrencilere görünmesini ve Kurtarıcı’nın yaralarına dokunan Thomas’ın güvencesini ve böylece dirilişinin gerçekliğini güvence altına alan John İncili’nin metnine geri dönüyor.
Müjde hikayesine uygun olarak, kompozisyonun merkezinde, İsa Mesih kapalı kapıların arka planına karşı tasvir edilmiştir. Her iki tarafında da, 10 elçi, yükselen Öğretmenin vizyonuna layık olan kompakt gruplarda temsil edilir, soldaki ön planda havari Thomas, sağ elini Kurtarıcıya uzanan ve içi boş kaburgalarına dokunan. Thomas figürü, kompozisyonda tasvir edilen diğerlerinin ton kıyafetleriyle kısıtlanmış parlak bir cinnabar pelerini ile vurgulanır.
Ritmik tekrarlar ilkesi, simgenin bileşiminde önemli bir rol oynar. Kurtarıcı’nın ince uzun figürü, Mesih’in sözlerini hatırlamamıza izin veren sırtının arkasındaki kapı ile ilişkilidir: “Ben kapıyım: gördüğüm kadarıyla kurtarılacaktır.” Dirsekte bükülmüş sağ kolu taslağı ve sol iniş çizgisi aşağı doğru binanın çatısının eğimlerinde tekrarlanır, Thomas’ın taslağı Thomas’ın eğimli figürü tarafından yankılanırken, havariler grubunun havarisi grubunun statik karakteri, simge düzleminin sağ tarafındaki dikey mimari tarafından vurgulanır.
Bu kompozisyon yapısı, simge ressamının, hassas beyazlatılmış tonların baskınlığıyla zarif renk kombinasyonları üzerine inşa edilmiş, kısıtlanmış, laconic bir renkle de kolaylaştırılan bütünün muhteşem uyumunu elde etmesini sağlar.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)