“Yüzler” fikri, yirminci yüzyılın başlarında sanatta, ortaçağ kutsal sanatına dayanan bir favoriydi. Bu bağlamda, malzeme seçimi – ahşap, petrol – ve kitap biçiminin çok katlı bir katlanmaya “dönüştürülmesi” mantıklı görünmektedir.
Boris Grigoryev Avrupa’ya “sahne” adını verdi. Oyuncular:
İngilizce Bishop Wedgwort, Maurice Konuk, Sun Meyerhold, I. Stalin, Metropolitan Plato, Claude Farrer, Clara Sheridan, Pere Papa, Wanda Landowska,
Bir harmonistin yanı sıra, çocuğu olan bir Yahudi bankacı, bir Breton balıkçı, Rus devriminin “büyükannesi”, Senor Edvards, M. Gorky’nin torunu, denizciler, garsonlar, güvenlik görevlileri vb.
Grigoriev bu tuval üzerinde, sanatçının anavatanında bilinen portrelerden ve resimlerden, sadece reprodüksiyonlardan ve dünyanın her yerinde uzun süredir satılan fotoğraflardan yararlandı.
Kompozisyon, yazarın tanımına göre, “miting gibi bir şey” tasvir etti. Bu, karakterlerin belirli bir şekilde kalabalıklaşmasını, konumlarının çeşitliliğini, duruşlarını, jestlerini, çok yönlü görünümlerini haklı çıkarır. Ön planda – sözde. “harika insanlar” – 1920’lerde yaratılan Breton döngüsünün karakterleri. Arka planda “kitlelerin hükümdarları” var: Kafkasyalı bir highlander giysilerinde ve Amerikan eğlence endüstrisinin “kralı” Maurice Guest’in özelliklerine sahip kompozisyon ikileminde bir “politikacı”. Canlı bir portre kişiselleştirme, geleneksel olmayan “özgür dinin” destekçisi olan Wordsworth’un İngiliz piskoposunda ve çağdaş Rus Ortodoksluğu tarafından reddedilen Rus Ortodoks başpiskoposu Plato’da.
Meyerhold eski denizci V. Landovskaya’nın bir denizci şapkası, hayranı ve propagandacısı olarak tasvir edilmiştir – görünmez bir saat çalışmasından bir daw kuşu şeklinde, fütürist şair V. Kamensky, köyün “harmonist – söz yazarı” na benzetilmiştir.
Tüm görüntüler, Breshko-Breshkovskaya’nın “başkent” büyük ölçekli yüzüne tabi bir konumdadır.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)