Tiziano Vecellio’nun tablosu “Dünyevi ve cennetsel aşk.” Resmin boyutu 118 x 279 cm, tuval üzerine yağlıboya. Sanatçı, çalışmalarında hem Giorgione’nin hem de tüm Venedik okulunun karakteristik tuhaf resimsel problemlerini geliştirir ve derinleştirir. O, formların yumuşak modellemesinden ve Giorgione’nin renklerinin yumuşak ölçülü, soğuk parlaklığından, yaratıcı olgunluk döneminin güçlü, ışık dolu renk senfonilerine, yani 1515-1516’dan başlayarak kademeli bir geçişle karakterizedir.
Bu yıllarda, aynı zamanda Titian, insan güzelliğinin anlaşılmasına, Venedik resminin dilinin duygusal-figüratif sistemine yeni ve çok önemli tonlar getiriyor. Titian’ın kahramanları Giorgione kahramanlarından daha az sofistike olabilir, ancak aynı zamanda daha az gizemli, daha aktif, daha bütünsel, açık, şehvetli, “pagan” bir başlangıçtan daha fazla nüfuz ederler. “Dünyevi ve göksel aşk”, Titian’ın sanatçının özgünlüğünün açıkça ortaya konduğu ilk eserlerinden biridir. Resmin konusu hala gizemli. Giyinmiş ve çıplak kadınların Medea ve Venüs’ün buluşmasını temsil etmesine bakılmaksızın) veya daha az olasılıkla dünyevi ve cennetsel sevgiyi sembolize etmek – bu çalışmanın içeriğini anlamanın anahtarı arsanın deşifresinde değildir.
Titian’ın amacı belirli bir zihin durumunu iletmektir. Peyzajın yumuşak ve sakin tonları, çıplak vücudun tazeliği, güzel ve biraz soğuk tonlu giysilerin renginin net bir şekilde duyulması, sakin sevinç izlenimi verir. Her iki figürün hareketleri görkemli güzel ve aynı zamanda hayati cazibe ile doludur. Arkasına yayılan manzaranın sakin ritimleri, güzel insan bedenlerinin hareketinin doğallığını ve asaletini ortaya koyuyor gibi görünüyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)