“… 1910’da Renoir, Duran-Ruel portresini çizdi. O sırada Renoir altmış dokuz yaşında ve Duran-Ruel – yetmiş dokuz. Gelecekteki izlenimcilerin yaşadığı sıkıntılar ve yoksunluklar sırasında bir araya geldi.
Duran-Ruelle sanatlarıyla doluydu, onlara inanıyordu ve onlarla birlikte çalışmalarının kamuoyunda onaylanması için savaşmaya başladı. Resimlerini satın aldı ve satmaya çalıştı. Tam çöküşün ve yıkımın eşiğinde idi. Ama sonunda, hem o hem de kazandı. Monet ve Renoir’ın ömür boyu ihtişamına tanık oldu. Renoir’dan on yaş büyükken, üç yıl hayatta kaldı. Renoir’da Duran-Ruelle portresi dinleniyor. Yaşam mutlulukla yaşandı ve yaşandı, eğer mutlulukla temel fikirlerin ve arzuların yerine getirilmesini kastediyorsak. En hassas nüfuzla Renoir yüzünü yazar: sakin, güzel, canlı, etkileyici, koyu kahverengi gözlerle.
Duran-Ruel’in duruşunda, görüşüne göre narsisizm, gurur veya horlama yoktur. Bilgelik, yaşam ve insan bilgisi, özveri ve şefkat içerir. Bu portrenin tüm parçaları eşit şekilde tasarlanmamış ve özenle hazırlanmış değildir. Örneğin, Duran-Ruel’in sağ eli zar zor çizilir. Ana renk ilişkileri: açık kahverengi bir arka plan, kırmızı bir kanepe, koyu bir frak, gerçekte olduğu gibi rastgele alınır ve özellikle portreler üzerinde çalışırken sanatçıların yaptığı gibi özel olarak seçilmez.
Ancak, bu portrede en etkileyici olanı Duran-Ruel’in yüzünün bir kopyası. Önümüzde yaşayan bir insan, yıpranmış ve zayıf iradeli değil, aktif ve güçlü bir insan. Öyle ki, yeni sanatın gücünü ve önemini sezgisel olarak hissedebilen ve onun onaylanmasına katkıda bulunabilecek bir doğa… “
(1 votes, average: 5,00 out of 5)