Leonardo’nun kendisi tarafından düşünülen ve yazılan dini bir temanın ilk tuvallerinden biri Duyuru’dur. Sanat tarihçileri, seçkin Floransa sanatçısı Domenico Ghirlandaio’nun fırçalarına atfedilen bu çalışmanın aslında Leonardo’nun fırçasına ait olduğu sonucuna varmışlardır.
Ne yazık ki, Leonardo tarafından 1472-1475’te oluşturulan “Duyuru” için kimin emir verebileceği bilinmemektedir. Leonardo, bize ulaşan notlarından veya mektuplarından hiçbirinde bu tablodan bahsetmiyor, ancak notlarının çoğunun kaybolduğunu hatırlıyoruz. Yazılı sözleşme, işlemin tarihini ve işin beklenen tamamlanma tarihini içerir. Ayrıca görüntünün bir açıklamasını, resimde tasvir edilmesi gereken rakamların sayısını içerir, gerekli renklerden bahsedilir. Duyurunun çıraklıktan mezun olduğu ve profesyonel sanatçı olduğu Verrocchio’nun atölyesinde Leonardo tarafından yazılmış olması mümkündür.
Araştırmacılar, bu tablonun Floransa yakınlarındaki Monte Oliveto’daki St. Bartolomeo manastırında 1472-1473 yıllarında yeniden inşa edilen veya güncellenen bir kilise için bir sunak olarak yazılabileceğine inanıyorlar. Resim 1867’ye kadar orada kaldı, daha sonra Floransa’daki Uffizi Galerisi’ne transfer edildi. Arkadaki yazıt, resmin başka kanıtlarla değerlendirilerek kurbanda asılı olduğunu, bir süre manastır yemekhanesinin duvarını süslediğini doğrular. Tuvalin dikdörtgen şekli, sunağın doğrudan üzerine asılabileceğini gösterir.
Bu resimde Leonardo geometrik bir bakış açısı kullanıyor. Meryem Ana figürünün sağındaki yer karolarının çapraz ızgarası, izleyicinin gözlerini resmin ortasındaki ve binanın arkasındaki manzaraya yönlendirir. Leonardo, lineer bir perspektife sahip olmasına fazla önem vermedi: “Perspektif, deneyimin tüm nesnelerin piramit çizgileri boyunca gözlerini benzerliklerine gönderdiğini doğruladığı üstel bir akıl yürütmedir.” Resim üzerinde çalışırken Leonardo, ressam olarak becerilerini geliştirmeye devam etti.
Resimde, bir görüntü oluşturmanın çeşitli yöntemleri Verrocchio’nun karakteristiğidir. Muhtemelen, bu çalışma Leonardo tarafından öğretmenin atölyesinde yazılmış olabilir. Örneğin, Meryem Ana’nın elinin hareketi ve cüppelerinin heykelsi Verrocchio’nun öğrencisinin çalışması üzerindeki etkisini gösterebilir. Analogun temeli Verrocchio’nun, o zaman ustanın tamamladığı Floransa’daki San Lorenzo kilisesinde Piero de Medici’nin mezarındaki heykeline benziyor.
Bazı özellikler, bu çalışmanın mezuniyetten sonra bir tür pratik görev olduğunu yargılamayı mümkün kılar. Bu, resmin merkezine hakim olan analogun zengince dekore edilmiş tabanını da içerir. Bütün bunlar, resmin genç bir sanatçının deneyimsiz elinin özelliği olan görüntüdeki yanlışlıklar ve kusurlarla bağımsız bir çalışma yaratma girişimi olduğunu göstermektedir. Bu, resim kimse tarafından sipariş edilmediğinden, yazılı kanıtlarının bulunmadığını ve muhtemelen bağışlandığı manastırda kalışını açıklayacaktır.
Kompozisyona yansıyan hikayenin bir açıklaması Luke İncili’nde bulunur. Orada, Tanrı tarafından gönderilen başmelek Cebrail, “Sevin, Zarif! Rab seninle olsun” ilan etti ve hamilelik Meryem Ana’yı hamileliği hakkında bilgilendirdi. Ayrıca başmelek doğan oğlana “İsa” demeye çağırdı.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)