Önümüzde otuz beş yaşındaki Ekaterina Sergeevna Avdulina’nın, zengin bir hayırsever olan ve Sanatçıları Teşvik Derneği üyesi General A. N. Avdulin’in pitoresk bir portresi. Arkasında dönen bulutlar ve bir bardak sümbül dalı olan bir pencerenin arka planına karşı tasvir edilmiştir. Genellikle Kiprensky, örneğin bitkilerin yardımıyla portre içindeki alegorilere başvurdu.
Ve sanatçı bu portredeki izleyiciye ne söylemek istedi? Bulutların kişileştirdiği hayatın geçip geçtiği ve kadının şimdi evin dört duvarında yaşlanmaya mahkum olduğu, bu da ufalanan ve solan sümbül yapraklarıyla bir şekilde açıkça gösterilebilecek mi? Bir tür donuk donmuş pozda koltukta oturan ve üzüntüye düşkün olan bu hala genç kadının zihinsel bozukluğunun bazı gizli nedenlerine dair bir ima var mı? ..
General Avdulin’in ne kadar üzüldüğünü bilmiyoruz, çağdaşların nasıl bir gizem haloyu nasıl elde etmediğini, bu kadının iç dünyasına nüfuz etme arzusunun ya da yakıcı bir arzunun gözlerini ve sezgileriyle yanmasını istemediğini bilmiyoruz. Aslında dudakları takip etti, ilginç bir şey yok ve düşünceleri ve endişeleri için merakı ödüllendirmek için söz vermiyor.
Göz, belirli bir resim tarafından istemsizce dağıtılır – yüzün, boynun ve ellerin mükemmel bir şekilde iletilen ince derisi, ellere omuzlar, kolyeler ve bilezikler üzerine sarılmış şal desenleri ve tabii ki her bir damarın göründüğü son derece etkileyici bir şekilde yazılmış eller. Tek kelimeyle, Orestes, gerçekten ruhsallaştırılmış bir görüntünün yaratılmasına ilham veremeyen sıradan, sıkıcı, ilgisiz bir kişinin portresini çizdiğinde olan her zaman oldu.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)