Ford Madox Brown tarafından yaratılan her türlü emek alegorisi, modern yaşam teması ve 19. yüzyılın gerçekçiliğinin bir başyapıtı olan en iddialı Raphael öncesi tuvalidir. Brown, 1852’de Hampstead’deki kompozisyon üzerinde çalışmaya başladı, aynı zamanda İngiltere’ye veda ve İngiltere’deki sonbahar günü ortası, on bir yıl boyunca tuval üzerinde çalıştı, 1863’te bitirdi ve 1865’te kişisel bir sergide gösterdi.
Tuval üzerinde, merkezdeki bir grup ekskavatörün karşılaştırıldığı bir dizi karakter var ve bunların her biri, bir Viktorya romanında olduğu gibi, yavaş ve dikkatli bir yansıma gerektiriyor. Merkez grubun arkasında, sırtına bir aristokrat monte edilir. Gölgede duruyor, burada gereksiz. İfadesi, zamanımızın sosyal sorunlarına sempatik bir ilgi olduğunu gösteriyor, ancak dünyayı daha iyiye doğru değiştirmek için hareket etmekten çok uzak. Belki de en dikkat çekici figür, resmin en sol köşesindeki sosyal serseri, vaftiz oğlunun ve marşın yalınayak satıcısıdır: zengin Viktoryalılar onları çiçek düzenlemelerinde kullandılar ve kuş kafeslerine yerleştirdiler. Bu eğri haydut acınacak ve aynı zamanda tehditkar görünüyor: eski püskü şapkasını kullanarak dünyaya umutsuzluğa bakıyor.
Brown onu “hiç kimsenin çalışmayı öğretmediği püskü bir adam” olarak tanımladı. Emek kavramında cinsiyet kilit bir rol oynamıştır; Brown’a göre orta sınıf kadınlar işsizdir veya büyük olasılıkla toplumda çalışırken görülmemelidir. Genç yaştaki saygın güzelliği, yüzünü güneşten bir şemsiye ile gölgeliyor, işçileri fark etmeyerek sola doğru yürüyor. Arkasında, etkileyici bir orta yaşlı bayan yardım işleriyle uğraşıyor. Yakından bakarsanız, “İşçinin Cenneti ya da Susuz Ruhlar için İçki” başlıklı ittifak hakkında broşürler dağıttığını görebilirsiniz. Yazar bu karaktere gülüyor: sempatileri kas işkolik tarafında – bir bardak bira ile bir kazıcı: Bu görüntü William Hogarth’ın Brown’un hayran olduğu “Bira Sokağı” nın gravürünü yansıtıyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)