Hollandalı ressam Rembrandt van Rijn tarafından yapılan resim “Evanjelist Matthew ve melek.” Resmin boyutu 96 x 81 cm, tuval üzerine yağlıboya. Geçmişte basit, köylü kaba bir adam, sadık bir inanç şampiyonu – bir vergi tahsildarı, burada – evangelist Matthew, efendisinin sözlerini yazıyor.
Fiziksel emeğe alışkın olan Matthew elinde bir kalem tutar, ardından bir melek izler, ruhunu aydınlatır, ona sözcük dikte eder. Hassas olarak anlaşılmaz, ilham dediğimiz, eyleme çağrı, dünyayı dönüştüren tüm insan işlerinin mülkü olan ilerici bir saldırı – bu nitelikler sadece zaman zaman böyle büyüleyici bir görüntüde somutlaştı: yaş ve yaşa olağanüstü bir yaş veren saf genç yaratıcılık gücü.
Bu resim olağanüstü bir psikolojik modernite duygusunu ortaya koyuyor: açıkça ilham alan bu kişi bir meleğe ya da başka bir yere bakmıyor, kendi içine dalmış ve iç sesini dinliyor, melek onun içinde ve onun dışında değil. Her iki görüntüde birbiriyle zıt olan nefes kesici pitoresk fırça darbelerinde, insanüstü – görünmez, ancak kapsamlı, etkili, çeşitli doğanın insancıllaştırılması gerçekleşir.
Son çalışmalar, yüzyılın ilk yarısında Polonya’dan ihraç edilen, esas olarak Yeni Ahit’in yorumuna dayanarak, Hıristiyanlıkla ilgili tartışmalarda, Rus insanının aklını tercih eden ve kopan Socians için özel bir Rembrandt sempatisini önermektedir.
Katolik Kilisesi’nin dogması ve Kalvinizmin merkezi konumu ile – amaçlanan tasarruflu ilahi seçim hakkında. 1653’te, Calvinist kilisesi tarafından sosyalistlerin acımasızca yenilgisini izledi. Mesih’in orijinal ölümlü insan doğasıyla ilgili Socinian fikri, Rembrandt’ın, geleneksel Mesih’ten ilk çıktığı ve onu tarihsel otantikliğe göre bir Yahudi olarak tasvir ettiği zaman, somutlaşmış durumda.
Rembrandt, resimlerinin dogmasız, heyecan verici bir etikinde ifade edilen, bu kilise dışı dini grup insani hoşgörünün ideolojisi ve faaliyetleri ile birleşiyor ve çeşitli yönlerin öğrenilmiş din adamları ve farklı milletlerden “düşük insanlar” ile temaslarında bir gerçeklik haline geliyor. İnsana ikna olan inancı, bir kişinin komşusu ve derinden bilinçli bir diyalektik için etkili, bencilsiz bir sevgi için Dağdaki Vaaz’ın ahlaki cazibesini içerir: birincisi ikincisi olabilir, ikincisi ilki.
İlke olarak, politik cumhuriyet bilincine dayanan popüler egemenliğin doğal-yasal doktrini ile çelişmeyen benzer ideolojik tesadüfler, Spinoza veya Pascal’a zihinsel analojilerden daha kolay kurulur. Görüşleri, tamamen geçici nedenlerden ötürü, Rembrandt’ı doğrudan etkileyemese de, bazı yönlerde bu pozisyon tereddüt etmeden kabul edilemez.
(No Ratings Yet)