Prens Fyodor Alexandrovich Golitsin’in portresi ünlü ustanın yaşamının ve kariyerinin son “üzücü” dönemine aittir. Portre bize Roma M. S. Golitsin’deki Rus elçisinin oğlu genç bir aristokratın görünümünü getiriyor. Bel yüksekliğinde tasvir edilen genç bir adam figürü, solda karakteristik bir İtalyan manzarasını ortaya çıkaran perdelik zeminine karşı çıkıyor: deniz üzerinde kararan bir deniz feneri kulesi olan kıyı sırtının bir kısmı, kırmızı bir çatının altındaki bir ev, yayılan yeşil bir taç ile kavisli bir ağaç.
Tuvalin geniş formatı, katı dikey şekil, büyük renk lekelerinin yoğun kontrastı hemen ciddiyet ve temsiliyet izlenimi doğurur. Ancak, görüntünün yorumlanması biçimsel soğukluktan yoksundur. Siyah bukleler tarafından çerçevelenen genç, solgun yüz çok etkileyici. Yükseltilmiş kaşlar, uzaya sabitlenmiş geniş açık gözlerin bakışları, rüya gibi bir gülümseme, dudaklarına hafifçe dokunarak, portreye sanatçının en iyi eserlerinin karakteristiği olan heyecanlı bir not ekleyin. Resimden biraz uzaklaşırsanız, kısmen gençliğinde Prens Fedor’un doğasına karşılık gelen gururlu memnuniyet ve genç panache’nin ifadesini hafif bir gülümseme alıyor gibi görünüyor.
Ancak görüntünün romantizmi manzara arka planıyla vurgulanır: dönen gri bulutlar ve denizin aydınlık yeşil şeridi ile gökyüzünün yoğun kasvetli bir fırtınanın yaklaşması, bir fırtınadan önce sakin. Fedor Golitsin daha sonra Ortodoksluktan Katolikliğe dönüşen Rusya ile gönüllü olarak ayrıldı. “… Ruslara taş atmayacağım,” dedi Herzen, “Rusya’da yeni bir dönem başlayana kadar umutsuzlukla Katolikliğe gidebilirler.” Anavatanına dönmeyi reddettiği için, devamsızlıktaki tüm devlet haklarından çıkarıldı, ağır işgücünden sürgüne mahkum edildi. “1847’de Roma’da,” anısına göre, İtalya’nın özgürlüğü ve canlanması hakkındaki fikirlerin etkisi altında polise katıldı, Avusturyalılara karşı savaşlarda yer aldı. ” 25 Haziran 1848 Bologna’da öldü. Savaşta öldü, ancak çağdaşlara göre, “büyük bir kayıp” olarak algılanıyor
Ulusal bir kahraman olarak onurlandırıldı. Roma’da onun hakkında bir anma töreni yapıldı ve cenaze töreni “bir tür zafer karakteri” aldı. Sadece bu yaşam finalinden on beş yıl önce, rüya gibi – sessiz bir genç adamı tasvir eden Kiprensky’nin, henüz ortaya çıkmamış doğanın özelliklerini, kahramanının manevi potansiyelleri hakkında bir fikir vermek için sıkıştırmayı, konsantre etmeyi başardığına şaşırabiliriz.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)