Yaratıcılığın ilk döneminde, Isaac Ilyich Levitan öğretmenleri Alexei Savrasov ve Vasily Polenov’dan etkilendi. Zamanla sanatçı, resmin temelini temsil ettiği düşünülen tam ölçekli eskizin, amaçlanan çalışmanın mecazi içeriğini belirlemenin sadece ilk aşaması olduğu sonucuna vardı.
Levitan, manzaranın duygusal ifadesini son derece geliştirdi, doğanın hayatının ince nüanslarını gösterdi. Sanatçının ilettiği duygular herkes için ortaktır ve bu nedenle herkes tarafından anlaşılabilir. Sanatçı nesneldir, doğayı deneyimlerine tabi kılmaz ve daha da ötesi onları memnun etmek için deforme etmez.
Doğa “insan” dır, sanatçının hem geç hem de erken eserlerinde duygusaldır. Sadece duyguların içeriği ve ifade biçimleri değişti. Levitan manzaralarının altında yatan ruh halleri sadece nesnel değil, aynı zamanda derinden bilgilendiricidir. Doğada “gizli gizemi” ortaya koyan büyük manevi içeriği, Levitan’ın kısa yaratıcı hayatı boyunca sürekli arzusuydu. Bunu anlamak sanatçı için kolay değildi.
1887’de Volga’dan A. P. Chekhov’a gönderilen Levitan’ın mektuplarından birini hatırlamak yeterlidir: “Daha trajik olabilir mi, çevrenin sonsuz güzelliğini nasıl hissedebilir, gizli sırrı fark edebilir, Tanrı’yı her şeyde görebilir ve mümkün olamayabilir, kendi güçsüzlüğümüzün bilincinde, bunları ifade etmek harika bir duygu. ” Yakın arkadaşlar arasında Isaac Levitan, sık sık Eugene Boratynsky “Goethe’nin ölümü” şiirinden tekrarlamayı severdi. Onu gerçek bir manzara ressamının ideali olarak düşündüler:
(1 votes, average: 5,00 out of 5)