Boris Kustodiev’in hayatı kolay değildi: ciddi bir hastalık ve daha sonra omuriliğindeki ameliyat onu tekerlekli sandalyeye zincirledi. Yaklaşık on beş yıl boyunca sanatçı, sürekli acıyla eziyet eden bir bebek arabasında geçti. Belki de bu yüzden resimleri en parlak ve en neşeli duygularla doludur.
“Fırtına” çalışması bu kurala bir istisna değildi. Resimde küçük bir taşra köyü gösterilmektedir. Kilisenin altın kubbelerini görebilirsiniz, kasabanın günlük hayatı tasvir edilir – insanlar işlerini yaparlar.
Resimdeki özenle yazılmış küçük şeyler ona büyük bir gerçekçilik katıyor. Dikkatle, sevgiyle, çeşitli, sıradan karakterler yazıldı – çitte yaşlı bir kadın, kıyafetleri yıkayan bir kız, elinde bir sepetle köprünün karşısında koşan bir kadın ve diğer daha az parlak figürler. Bir sürü araba çizilmiş at ve sayaç, yakın zamanda bu yerde bir fuarın gerçekleştiğini ve şimdi yolda olduğunu göstermektedir.
Yıldırım, kilisenin altın kubbesinde dövülen sakin, resmin ruh halini ölçüyor. Bir fırtına yakında başlayacak, ancak insanlar bunu fark etmiyor gibi görünüyor, hava durumu başlamadan ve işlerini yapmaya başlamadan önce zaman ayırmak zorunda kalacaklarından eminler.
“Fırtına” tuvali geleneksel Kustodiev tarzında yazılmıştır. Pastel dünyanın renklerini ve insan figürlerini boğmak için kullanıldı, gökyüzü yağa boyanmış. Fırtına, Rus gelenekçiliğinin o dönemdeki yeni trendlerle başarılı bir kombinasyonunun mükemmel bir örneğidir – izlenimcilik ve modernizm.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)