Giotto, dünyadaki müzelerde zayıf bir şekilde temsil edilmektedir. Floransa’daki Uffizi Galerisi’nde sadece “Madonna Onissanti” sergileniyor. Diğer bazı müzelerde Giotto’ya atfedilen veya atölyesinden çıktığı düşünülen paneller vardır. Giotto’nun en iyi eserleri bize freskler şeklinde geldi.
Sanatçı tarafından boyanmış üç tapınak bilinmektedir. Uzmanlar arasında Assisi’deki San Francesco kilisesinde fresklerin yazarlığına ilişkin anlaşmazlıklar var ve Santa Croce Floransalı kilisesindeki freskler büyük hasar gördü. En iyi korunmuş olanlar, Giotto’nun Padua’daki Chapel del Arena’da yarattığı freskler. Büyük sanatçının çalışmalarının oldukça eksiksiz bir resmini veriyorlar.
Şapel adını bir zamanlar eski bir amfitiyatroya ev sahipliği yapan yerden aldı. 1300 yılında, bu arsa zengin bir Padua sakini Enrico Scrovegni tarafından satın alındı ve üzerine güney tarafında bir kilise bulunan lüks bir ev inşa etti. Ev günümüze ulaşamamıştır; kilise korunur.
Şapelin kuzey tarafı duvar resimleri için özel olarak yaratılmış gibiydi. Ve tüm şapel bu “niyet” ile tasarlandı – içi basit, kornişler, sütunlar veya çıkıntılı kaburgalar yok. Dışarıda, kilise aynı derecede basit. Aslında, freskleri saklamak için taş bir kutu.
Projenin yazarı bizim tarafımızdan bilinmiyor, ancak Giotto’nun bu konuda bir elinin olabileceği öne sürüldü. Kilisenin kesin yapım tarihi de bilinmiyor. Yaklaşık: inşaatın başlangıcı 1303’e kadar uzanıyor. 1305 yılında şapel kutsandı. İnşa edilen kilise, Merhametli Meryem’e ithaf edilmiştir. Enrico Scrovegni, ruhunu ve atalarının ruhlarını kurtarmak umuduyla Meryem ve Padua onuruna diktiğini söyledi. Bunun nedenleri vardı – Enrico’nun babası Regginaldo, rahiplerin vücudunun kilise çitine gömülmesine izin vermediği kadar vahşi bir paralütçeydi. Bu adam, Dante tarafından “İlahi Komedisinde” anlatılır, ruhunun önce cehennemde yaşandığını gösterir ve daha sonra Enrico’nun çabalarıyla Araf’a taşındı.
Giotto’nun yarattığı döngünün ana kısmı, şapelin kuzey ve güney duvarlarında üç katlı olarak yazılmış 34 sahneden oluşuyor. Üst sıra, Meryem Ana ve ailesi Saints Joachim ve Anna’nın hayatından sahneleri tasvir ediyor. Orta sıra Mesih’in yaşamına adanmış fresklerle doludur. Üçüncü fresk sırası Rab’bin Tutkusu ve dirilişini anlatır.
Bu ana sahnelerin altında erdemlerin ve kötü alışkanlıkların 14 alegorik görüntüsü yazılmıştır. Meraklı – birbirlerine “bakıyor” gibi yerleştirilirler. Batı duvarına açılan ön kapının üstünde, Son Yargı’nın büyük bir sahnesi var. Bu freskün temelinde Giotto, Enrico Scrovegni’yi Meryem Ana’nın küçültülmüş bir şapelini tuttuğunu tasvir etti.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)