1860’larda Nikolai Nikolayevich Ge dini konulara dönmeye başladı ve böylece A. A. Ivanov’un çalışmalarında gelişen geleneği sürdürdü.
Chernigov eyaletindeki Ivanovo çiftliğinde Ge ölümüne kadar yaşadı. Burada Mesih’in son günlerine yansıdı ve işlerin müjde döngüsünü yaratmaya başladı.
1860-1880’lerde Rus toplumu ahlak, iyi ve kötü, insan doğasının kusurları, bu dünyada insanın yozlaşması için seçenekler konusunda endişeliydi. Bütün bunlar edebiyatta ve resimde dile getirildi. Ge bu soruları müjde döngüsünde o kadar keskin bir şekilde ortaya koydu ki, resimleri ya tam olarak reddedildi ya da bazı resim uzmanlarının sevincine neden oldu. Resimlerinin özel koleksiyonlarda ve sergilerde gösterilmesi yasaklandı.
Toplum öncelikle Mesih’in imajını şok etti. Ge ile birlikte bir Tanrı-adam değil, ruhun tüm çelişkili özlemleri olan sıradan bir kişidir.
“Gerçek nedir?” Adlı çalışmada, başlığın başındaki Ge, dönemin ana sorusunu ifade eder. Kompozisyon, iki karşıt dünya görüşünün muhalefetine dayanmaktadır. İsa’nın yanından geçen Pilatus, zaten bir karar verdiği için uzun bir tartışmaya girmeyi düşünmüyor. Pilatus güneşli bir alanda ön plana yerleştirilir. Sanatçı onu arkadan tasvir ediyor, kıyafetlerinin kıvrımları sayesinde, şekil antika bir sütuna benziyor.
Mesih, aksine, gölgede tasvir edilmiştir. Bir köşeye sürülmüş gibi, ama yüzündeki ifade kötülüğe direnmeye hazır olduğunu gösterir. Mesih alçakgönüllülükten uzaktır ve gerçeğine inanır. Ancak Pilatus için gerçeği, onu görmediği karanlıkta bulunur. Savcı, iki kahraman arasındaki boşluğu böldüğü anlaşılan bir jestle elini kaldırdı.
Sanatçının amacı, ruhu yansımaya uyandıracak ve varlığın sorunları hakkında düşünmenizi sağlayacak bir eser yaratmaktı.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)