Bu portre, Leonardo da Vinci’nin yazarlığını doğrulayan belgelerin bulunduğu laik bir konudaki en eski eserlerden biridir. Ginerva de Bensy, 17 Ocak 1474’te 17 yaşındayken, yaşının iki katı olan Luigi Niccolini ile evlendi. Portre bu vesileyle boyandı.
Genç bir kadın, kafasını bir çelenk gibi çevreleyen ardıç çalılarının önünde oturur ve şüphesiz Ginevra’nın portresine hükmeder. İlginç bir solukluk sanatçının resepsiyonu değil, bazı kaynaklara göre acı verici bir anayasanın işaretidir.
“Ginepro” kelimesinin ya kadının adı ya da portrenin müşterinin adı ile bir ilgisi yoktur. Ardıç dekoratif bir aksesuardan daha fazlasıdır. Diğer bazı bitkiler gibi ardıç da kadın haysiyetinin bir simgesiydi.
Eski Hollandalı ustaların doğayı gerçekleştirme tarzı ve tekniği üzerindeki etkisini gösteren portre, kadın güzelliği ve haysiyet arasındaki bağlantıyı göstermektedir. Portrenin, ellerin olduğu alt kısımda barbarca kısaltılmış biri olduğu varsayılmaktadır. Portrenin arkasında bir Resim olan bir devam var. Yapay kırmızı mermerde, bir defne, ardıç ve palmiye dalları, birbirine bağlanmış çelenk görüyoruz. VIRTUTEM FORMA DECORAT: “Güzellik onurludur.”
Yüzün hassas silueti, palmiye dalları, kırmızı mermer, hepsi güzellik, haysiyet, iffet ve sadakat arasındaki bağlantıyı vurgular. Yaprak dökmeyen defne, Ginevra’nın çağdaşların anılarından bilinen şiir arzusunu gösterir. Ancak yazıtlı çelenkin, o zaman Floransa’nın Venedik büyükelçisi olan ve odanın avuç içi dalları olan Bernardo Bembo ile bağlantılı bir versiyonu vardır.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)