Sanatçının olağanüstü yeteneği, 1893’te Louvre koleksiyonuna giren Ginevra de Este’nin portresinde canlı bir ifade buldu. Resim, Rönesans’ın erken dönemindeki portreleri için tipiktir, fiziksel ve uzay hissinden yoksundur. Ama şık bir elbise dikkatlice yazıldı, başı açık, hafif bir siluet oluşturdu. Çırpınan kelebekler ile çiçek açan bir bahçeyi tasvir eden arka plan, ayrıntılı olarak yürütülür, ancak aynı zamanda yaban hayatı izlenimi bırakmaz, ancak tuhaf bir dekoratif süs hissi yaratır.
XV. Yüzyılda, bağımsız bir resim türü olarak bir portre farkına varmaya başlamıştı. Ve o zamanki İtalya’da normal olan göğüs profili portresinin şekli, genellikle, bu tür ilk portreler için model olarak kullanılan antika madalyalar ile ilişkilidir. Tamamen bağımsız olarak oluşturulmuş profil kompozisyonları bile, olduğu gibi, zaten var olmayan bir bütüne ait olduğu gibi, diptchin bir parçası olarak düşünülür.
Görünüşe göre, o zaman, eşleştirilmiş portreler çok yaygındı. Ve çoğu portre diptikleri bütünüyle korunmasa da, görüntünün çift portrenin zaten bozulmuş kısmı ile bağlantısı açıkça hissedilir. Bütün bunlar, Pisanello’nun inanılmaz derecede güzel kadın imajı tarafından yaratılabileceği tahmin edilebilir – bakışlarında bir sır ile, muhtemelen düşüncelerine veya gizemli muhataplara dönerek.
Prenses, kelebek ve çiçeklerin arka planına karşı profilde tasvir edilmiştir. Bunun Ginevra d’Este’nin bir portresi olduğuna inanılıyor, ancak ilk başta Leonello d’Este’nin karısı Margarita Gonzago’nun resimde yakalandığına inanılıyordu. Bu portre, ikinci yarısı Leonello’nun bir portresi olan kompozisyonun bir parçası olarak kabul edildi. Bu versiyonun karşıtları genellikle evli çiftleri tasvir eden resimlerin aynı boyutta ve arka plana sahip olduğunu iddia ediyorlar. Buna ek olarak, resimdeki çiçekler Gonzago sembollerine ait değildir ve üzerinde sadece bir vazo var – d’Este’nin sembolü.
Ginevra d’Este, Rimini Sigismondo Pandolfo Malatesta’nın hükümdarıyla evlendi ve kısırlığını öğrendiğinde onun tarafından öldürüldü. Resimdeki havza varlığı, Pisanello’nun ölümünden sonra 1440’larda Ginevra’nın bir portresini çizdiği hipotezine yol açtı. Arka plan detaylarının ve tuvalin renkli atmosferinin dikkatli bir şekilde çizilmesi, Pisanello’nun kuzey İtalya’da seçkin bir temsilci olduğu geç Gotik tarzının tipik unsurlarıdır.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)