“Girit’teki Marne Köprüsü” resmi 1894’te başladı ve bir yıl sonra tamamlandı. Paul Cezanne, post-empresyonizmin en önemli temsilcilerinden biridir. Birçok ünlü izlenimcinin çalışması üzerine çalıştı, Vincent Van Gogh, Gauguin ve diğerlerinin çalışmalarına büyük saygı duydu. Birçok sanatçı ile yakın bağlarını sürdürdü, sergilerine katıldı, ancak yine de stilinden asla sapmadı, diğer insanların fikirlerinin resimlerinde kök salmasına izin vermedi.
Cezanne genç yaşta değil, kendi resim tarzını icat etti. O sırada var olan diğer stiller gibi değildi, sanatçı onun içinde en küçük ayrıntıyı geliştirdi. Bu tarzda izlenimcilikten birkaç dakika geçmişti; sadece siyahın reddi ayırt edilebilir. Köpüklü mutluluk, parlak renkli parseller, tarzı miras gibi diğer özellikler. İzlenimcilerden ve teknolojinin kendisinden de ödünç almadı. Empresyonistler her küçük detayı açıkça ayırt etmeyi tercih ederken, Paul Cezanne büyük ve bütünü vurgular. Bu, çok sayıda başka kişinin yoğunlaştığı küçük bir şey değil, sanatçı tarafından ustaca küçük bir resme yerleştirilen büyük bir dünya.
“Girit’teki Marne Köprüsü” sanatçının o dönemin özelliklerini en iyi görebileceğiniz eserlerden biridir. Manzara detaylara vurgu yapılmaksızın yürütülür, genel resmi gösterir, arsa statiktir. Resim esas olarak yatay nesneleri gösterir, kıyıların sudaki yansıması resme hareketsiz bir görünüm verir. Resim ustaca seçilmiş renklerde yapılır, bir renk tonlarının çok yumuşak geçişlerine sahiptir ve hem suda hem de ağaçlarda bulunabilir, bu teknik resmin bitmiş görünmesine yardımcı olur.
Resmin ilk izlenmesinde izlenim, resmin bir yaz atmosferi, berrak bir gökyüzü, ılık bir nehre sahip olması, ancak resmin resme kasvetli bir ton veren çok sayıda serin tonu olması ve izleyiciyi üzücü düşüncelere götürmesi olabilir. Bu renk kombinasyonu, uzun süre bu resme hayran kalıyor. Ancak tuval üzerinde tasvir edilen dünya kendine çekmiyor, başka amaçlar için yaratıldı.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)