Yine bir otoportre, yine gri bir şapka, post-izlenimci ruh hali ve kırmızı bir saç yığını. Bu Vincent Willem ve otuz üç yaşındaki tuval üzerine imajı. Post-izlenimci Van Gogh yüzüne çok zaman ayırdı. Yazarın koleksiyonunda grafik, renk üretimi ve tek renkli çeşitli portreler var.
Bu çalışma, herkes gibi, Vincent’ın gerçek üzüntüsünü ve yalnızlığını yansıtıyor. Sanatçının kırmızı gözleri izleyiciden uzağa yönlendirilir. Aşırı incelik ve solgunluk usta tarafından maskelenmez, ancak plastik bir şeye küçük vuruşlarla ekilir. Bu onun gerçek yüzü ve narsisizmin onunla hiçbir ilgisi yok.
Van Gogh’un çalıştığı teknik, belirgin vuruşlar bırakmak için astarı hafifçe fırçalamaya benzer. Sarsıntılı yazı biraz nokta düşkünü anımsatır ve aplikenin yün tüyleri veya tutamları ile etkisini yaratır. Bu nedenle, yüzün, arka planın, giysilerin yapısının böyle bir parıltısı ve parçalanması.
Vincent iyi bir portre çizdi. İzlenimcilik sonrası dehaya ait olduğunu bilmiyorsanız, anaokulu koleksiyonuna bağlayabilirsiniz. Bitmemiş resim okulunu, kendi kendine eğitim girişimini, chiaroscuro iletmenin temellerini bilmemek ve sadece Van Gogh’un kendi deneyimine ve gözlemine dayanarak etkiler. Görüntüye ve kendi görüntünüzün anlatısına dönerseniz, bir erkeğin temizliğini, tadını, yaşam kalitesini görebilirsiniz.
Bununla birlikte, otoportre sadece canlı bir resimdir, kendi benliğinin bir icadıdır. Sulu palete ve güneşli bir sakal ve mavi arka plana, gri bir yüze ve buffy kostümüne rağmen, iş acıdır. Hüzünlü bir ev tarafından büyütülen kaşlar ve ince dudaklar hayal kırıklığı, üzüntü ve biraz gerginlik hakkında bağırır. Sanki yazar bir röportajda ya da sınavı geçerek şaşırmış gibi. Belki de işin yüzünü kopyalamaktan daha derin bir anlamı vardır. Stres, ciddi bir yaşam testi ve kişinin kendi hatalarından kaynaklanır.
Van Gogh’un komik kendi kendine işkencesini, kesilmiş bir kulak memesi hakkında bilgi sahibi olan birçok izleyici, bunun “önce” mi yoksa “sonra” mı olduğunu soracaktır. Evet, sunulan otoportre, bilinci ile trajediden önce, ama delilik arifesinde yazıldı. Sanatçının Paris anlayışı, yaratıcı anlayışın en verimli ve en zengin dönemiydi. Kendini bulmuş gibi görünüyordu ve petrol hayranları aracılığıyla birkaç mutluluğa kendi mutluluğunu yaşatmayı teklif etti. Bu çalışma Paris’te yıl boyunca Vincent tarafından boyanmış olan 28 görüntüsünün bir parçası oldu. Toplam 35 otoportre vardı.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)