XIX yüzyılın seksenli yıllarının Norveç resminde, “çocuk” teması çok popüler, özellikle sanatçılar acı çeken, yoksun bırakılan veya hasta bir çocuğun motiflerini seçiyorlar. Bununla birlikte, 1886’da Munch’un Christiania Ressamlarının Sonbahar Sergisinde “Hasta Bir Çocuk” resmi sunulduğunda, beklenmedik bir şekilde hoş olmayan telaşlara neden oldu: sanat topluluğu tema seçimi ile değil, tuval üzerinde somutlaşarak öfkelendi. Munch’un pitoresk tarzı, Fransız izlenimcilerinin deneylerini ilk elden bilen manzaraları gören eleştirmenleri bile şok etti.
Sanatçı, boya tabakasına bıçak veya macun bıçağı ile uyguladığı küçük çizikler ile tamamen kaplı mektubun çok orijinal bir dokusunu sergiliyor. Dahası, her yeni katman, resim üzerinde çalışma sürecinde yazarın artan duygusal stresini gösteren daha fazla ve daha yoğun ve derin “çukurlar” içerir.
Eleştirmenler Munch’un gençliğinde katlanmak zorunda olduğu kişisel trajediler hakkında bilgi sahibi olsaydı, muhtemelen Hasta Çocuk yazarına daha insancıl davranırdı ve onu “güdünün kasıtlı, fiziksel dramatizasyonu” ile suçlamazdı. Gerçekten de, ciddi bir hastalıktan ölen bir çocuğun konusuna atıfta bulunan sanatçı, 1887’de tüberkülozdan ölen sevgili kız kardeşi Joanne Sophie’nin gözlerinin önünde yavaşça öldüğü zaman zihinsel olarak korkunç bir zamana geri döner.
Bu çok samimi ve kısıtlanmış sahne sessiz grimsi tonlarda yürütülür. Hastanın yüzünün kırmızımsı saçları tarafından çerçevelenen soluk cilt, büyük beyaz bir yastığın arka planına karşı neredeyse şeffaf görünüyor. Kızın elbisesi ve kucağında yatan bir pelerin, resmin “pasif” sesini güçlendiriyor. Karanlık bir elbise içinde ne yazık ki eğik figür neredeyse arka planla birleşerek soldurma ve ölümü simgeliyor.
Bu resim, Munch’un daha sonra gerçekçiliğe olan bağlılığından farklıdır, ancak burada bile dış görünüşünde değil, bir kişinin iç deneyimlerine dikkat çekici bir birincil ilgi vardır.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)