Van Dyck’in yaratıcılığının İngilizce döneminin doruk noktası olan eleştirmenler, çalışmalarını “Charles I üç perspektifte görüyorlar. Portre, büyük olasılıkla 1635’in ikinci yarısında, kralın ona cömertçe verilen yaşam güçlerinin tam çiçek açtığı zaman başladı. “Kralın eylemleri, onun ahlaksız tutkular ve despotik eğilimlerle karakterize olmadığını ve gerçekten de iyilik ve adaletle dolu bir egemen olduğunu gösteriyor.”
Portrede, Van Dyck, renklerin, formların ve ışığın iletiminde, kralın deneyimlerinin tüm inceliklerinde izleyicinin gözünden önce göründüğü kadar sadıktır. Orta çağın büyük ustalarının tasvir ettikleri insanların ruhunun yeniden üretimini sağlaması, dış kabuğun bilinçli bir çalışmasıyla oldu.
“Üç açıdan Charles I” portresi, tabloyu yaşayan bir modelle değiştirmesi gereken heykeltıraş Lorenzo Bernini’ye Roma’ya gönderilecekti. Bunu kullanan heykeltıraş, I. Charles’ın büstünü yapmaktı.
Papalık tahtı, I. Charles’ın mermer büstünü Kraliçe Henrietta Mary’ye getirmeyi planladı ve sipariş, Vatikan’ın İngiltere’yi Katolik Kilisesi’nin katına geri döndürme umuduna sahip olduğu dönemde Papa Urban VIII tarafından yapıldı. Evlilikten sonra anavatanını terk eden Fransız prenses Henrietta Maria, papa ve erkek kardeşi Fransız kralına, çocuklarını Katolik inancında yetiştireceği ve sapkın ülkede şampiyonu olacağına söz verdi. Çünkü Londra’daki papal nuncio olan Gregorio Panzani, 1635 yılında Papa’ya, İngiliz kralının, Papa’nın Lorenzo Bernini’ye verdiği büstünü heykel izninden çok memnun olduğunu bildirdi.
Van Dyck, üçlü portrenin Roma sanatçıları ve bilenler tarafından titizlikle inceleneceğinin farkındaydı ve üzerinde büyük bir özenle çalıştı. Portre alışılmadık bir düzen ile yaratıldı – Bernini’nin sadece kralın başına ihtiyacı vardı, Flaman muhtemelen Kraliyet Meclisi’nde bulunan Lorenzo Lotto tarafından “Üç Açıdaki Bir Adamın Portresi” nden esinlenildi.
Charles I’in üçlü bir portresi belden yüksekte yapılır ve kralı profilde, dörtte üçü ve fırtınalı bir gökyüzünün zeminine karşı tam yüzüyle tasvir eder. Kral üzerinde farklı renklerde üç kombinezon var, ancak aynı dantel yaka. Solda, kral eliyle üzerinde küçük George asılı bir saten kurdele tutar, sağda – pelerini sağ eliyle tutar. Buradaki izleyici, kralın önceki portrelerinden tanıdığı kalın kaşları, ağır göz kapaklarını, uzun burnunu, kıvrık bıyığını, bir yığın saçını ve kavisli sivri sakalını görüyor. Sol görüntüde, saç sağdakinden daha uzundur. Kralın bakışları düşünceli ve bağımsızdır ve tüm görünüşü regalite ve haysiyetle doludur.
Kral portreyi sevdi ve Bernini’ye yazdığı mektupta Charles, heykeltraşın “yakında ona gönderilecek olan tuvaldeki benzerliğiyle mermere resmimizi çizmesi” umudunu dile getirdi.
Resmi aldıktan sonra heykeltıraş “bu olağanüstü egemenliğin satırlarında okunan bazı kederli kıyamet” dedi. 1636 yazında I. Charles’ı büstü yaptı ve gelecek yılın baharında Cardinal Barberini işi İngiltere’ye göndermeye özen gösterdi. Büst, Temmuz 1637’de Outland Sarayı’na geldi ve “sadece performansın ustalığı için değil, aynı zamanda kralın görünüşüne aşırı benzemesi nedeniyle” de coşkuyla karşılandı. Uğursuz kraliçe Barberini’ye 4.000 scudi değerinde bir elmas verdi.
(No Ratings Yet)