Hollandalı ressam Rembrandt van Rijn “İbrahim Kurbanı” tarafından resim. Resmin boyutu 193 x 132 cm, tuval üzerine yağlıboya. Eski Ahit patriği ve Yahudi halkının atası olan İbrahim, çağımızdan 2040 yıl önce Kutsal Kitap’a göre doğdu. Pagan dünyasının ortasında yaşayan İbrahim, putlara hizmet etmenin hileliğini tanıyan ve elçisi olduğu tek bir Tanrı’nın varlığını kavrayan ilk kişiydi.
Yaşlılıkta, karısı Sarah 90 ve Abraham 100 yaşındayken, oğulları İshak doğdu, İbrahim’e doğrudan mirasçı olacak ve Yahudi kabilesinin klanına devam edecekti. Tanrı İshak’ın doğumundan önce İbrahim ile ittifak kurdu ve sünnet ayini bu ittifakın dışsal bir işareti olarak belirledi. İbrahim’in imanının gücünü test etmek için Tanrı tarafından İshak’ı Moriah Dağı’nda kurban etmesi emredildi.
İbrahim itaat etmekte tereddüt etmedi, ama en belirleyici anda, İshak sunağa bağlıyken ve İbrahim oğlunu delmek için bir bıçak getirmişken, melek onu askıya aldı ve delikanlıyı kurtardı. İbrahim’in bu başarısı, Yahudilere dualarında sonsuz bir anı teması olarak hizmet eder ve yüzyıllar boyunca İshak’ın kurban edilmesi, Hıristiyan kilisesinde sanatçıların sıva ve resim çalışmaları için favori bir konuydu.
1630’ların ortalarında, Rembrandt “İbrahim’in Kurbanı”, “Kör Samson”, “Belshazzar Ziyafeti” nin tam boy portre ve dinamikleri gibi birbiri ardına büyük dini kompozisyonlar yazdı. Sanatçı, kahramanca dramatik görüntüler, dışa doğru muhteşem yapılar, muhteşem tuhaf elbiseler, ışık ve gölge kontrastları, keskin açılar tarafından taşınıyor. Rembrandt genellikle Saskia’yı ve kendisini genç, mutlu, güç dolu olarak canlandırır.
Bununla birlikte, devrimci Hollanda dönemi, günahların affedilmesinin ya da yeni ilahi kehanete duyulan güvenin itiraf edilmiş tasarruf gücünü eski zamanlardan beri reddederek, birçok Hollandalı insanı ve sanatçı Rembrandt van Rijn’i, inançla – şüphe filizlenerek, dogmatik bilgiye – bilgi peşinde koşturdu yeni, yaşamın sürekliliği anlamında – dünyanın değişkenliği; bir kişi sadece iyi ya da kötü olamaz, her ikisi de aynı anda olabilir, hayatın çelişkileri ile damgalanmış, her zaman yeniden kararlar vermek, kendini test etmek zorunda.
Böyle bir bakışla, Shakespeare’in görünümü, Goethe’nin “Faust” görünümü, Rembrandt’ın gerçekçiliği, sanatçının kariyerinin başlangıcında etrafındaki dünyanın çatallanmasıyla karşılaşır. Ve zaten burada, yeni keşfedilen ve derinden bireysel olarak algılanan ışık ve gölge oyununda, sürekli büyüyen bir soru ortaya çıkıyor: Bir insan ne yapabilir?
Son olarak, yedi yıl sonra, tarihi ressamın resimsel çıkarları, tarihin saygıdeğer görüntülerinden zamanının kurbanlarına geçer: Programında, Rembrandt toplumun çöp kutusuna atılan dilencileri kendiliğinden gözlemler; Hollanda sanatı bu yoksunluk sanatının neredeyse iki yüzyıldır yoksun resmini tarif ederken, Rembrandt tamamen dış merakın ötesine geçerek insan yüzünü ve ruhunu ortaya koyuyor.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)