1562’de Bruegel küçük bir tablo çizdi, “Bir Zincire İki Maymun”. Ön planda, alçak tonozlu bir pencerenin açılışında bir zincir üzerinde oturan iki maymun vardır. Bir maymun günahın sembolüdür, temel içgüdüleri: utanmazlık, şehvet.
İşte Brueghel’in çağdaşları tarafından kolayca tahmin edilebilen diğer günah sembolleri. Kısacası – karnaval günahının nedeni, şehvet günahı, şehvetlilik, bizim tarafımızdan bilinen. Böylece günah bir zincire konur, günah evcilleştirilir. Bu vesileyle, bu günahın kendi içinde insan tarafından evcilleştirilip düzenlenmediği veya bazı dış kuvvetlerin onu bağlayıp bağlamadığı tahmin edilebilir.
Bu büyük taş duvardan açılan derinlikteki manzara, kentin kiliselerinin tahmin edildiği mesafede Antwerp sahilini doğru bir şekilde yeniden üretir. Çok ince bir şekilde yazılmıştır – ustaca ve iddiasız. Bruegel fırçasının hafif vuruşlarında neredeyse izlenimci bir şey var. Belki de bu resim Brueghel’in evlilik hakkındaki fikirleriyle ve bir aile kurma niyetiyle bağlantılıdır. Sanatçı hakkındaki eski hikayelerin, hizmetçiyle bir tür bağlantısı olduğunu ve evlendiğinin, kayınvalidesinin ısrarı üzerine Antwerp’i terk etmek zorunda kaldığını söyledi. Belki de bununla bağlantılı olarak, Brueghel’in çalışmasının evcilleştirilmiş günahı ve artık geri dönmeye mahkum olmadığı sevgili şehri için bir nedeni var.
Muhtemelen, sanatçının hayatındaki bazı otobiyografik anlar bu çalışmada şifrelenmiştir. Aynı zamanda, bu iki hayvanda sadece günahın sembollerini görmek imkansızdır. Bruegel daha da ileri giderek şekilli yapıyı zenginleştiriyor. Zihinsel olarak bizi güney, sıcak ülkelerden Avrupa’nın kuzeyine bir yere getirilen bu talihsiz hayvanlar için neredeyse üzüyor. Ne şekilde kavradıklarını, ne kadar rahatsız olduklarını, ne kadar soğuk olduklarını, bize bakan bu maymunların gözünde ne kadar hüzün olduğunu. Dünyada kafa karışıklıkları, kasvetli yalnızlık hissi var; iki olsun, ama tamamen bölünmüş durumdalar.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)