Resmin her taraftan kırpıldığı tespit edildi. Bunun nedeninin kenarlarının çok kötü durumu olduğuna inanılmaktadır. Her durumda, aynı nedenle, başlangıçta ahşap üzerine boyanmış olan resim tuvale aktarıldı. Bu konudaki bu tür kompozisyonlar, 15. yüzyılın ortalarında, öncelikle “Imago Pietatis” şeklinde gelişti.
Bu tür ilk kompozisyon, Donatello tarafından Padua’daki bronz sunağın merkezi tablosunda yaratıldı. Kurtarıcı bir lahit içinde otururken, vücudunda çarmıha gerilme ve istismardan kaynaklanan yara izleri tasvir edilmiştir. Bu tür kompozisyonlarda, iki melek sıklıkla tasvir edildi. Mesih’in öldüğünü görmüyoruz, yaşayan yüzü bize bakıyor. Böylece, çalışma aynı zamanda diriliş fikrini de ifade eder. Giovanni Santi’nin sanatsal mirası henüz tam olarak anlaşılamamıştır.
Bu ustanın sadece birkaç resmi hayatta kaldı, ki bu daha iyi bir kronikleştirici olarak biliniyordu. İlk tarihli tablosu 1481 yılına dayanıyor. Birkaç resmi çözerken, Budapeşte resmi, 1489’da yazılmış Giovanni Santi’nin sunak resmine ve 1490’da boyanmış olan “Annunciation” adlı Milano resmine en yakındır.
Bir başka ilginç nokta dikkat çekicidir: Mesih’in göğsünde oturan bir sinek. Öyle bir ustalıkla yazılır ki, doğallığı genellikle izleyiciyi yanıltır. Andor Pigler’e göre, bu sinek görüntüsü, resmi kirleten canlı sinekleri korkutmak için büyülü bir tılsım gibiydi. Önerildiği gibi, sinek tasvir etme geleneği Hollanda’dan geldi ve özellikle 1450-1515 yıllarında yaygındı. Sineklerin görüntüsü daha sonra ortaya çıkar, daha ziyade aldatıcı bir etki uğruna.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)