Fırçanın Valentin Aleksandrovich Serov’un en önemli ve unutulmaz portresi haklı olarak “İmparator II. Nicholas Portresi” olarak kabul edilebilir. Bu resim sanatçı tarafından 1900 yılında yirminci yüzyılın başlarında boyandı. Yirminci yüzyıl, büyük tarihi olaylarda zor ve zengindi. Rus Çarı’nın pitoresk görüntüsü, entegre parlak bir görüntünün yaratılmasıyla ayırt edilir. İktidarın hükümdarının portresi tek, biraz çileci olarak algılanır.
V. A. Serov, bir süre kralın imajının yaratılması üzerinde çalıştı. Uzun bir süre portre çalışmadı ve resim görüntüsü parçalandı. Sanatçı sık sık yapılan çalışmalardan memnuniyetsiz hissetti, kralın karakterinin kendisine verilmediğini, resmin içsel doğruluktan yoksun bırakıldığını hissetti. Ve aslında görüntü açıkça basit değil. Bu sıradan bir insan ya da sadece üstün niteliklere sahip bir insan değildir, bu tarihte büyük bir kişiliktir, bu sadece bireysel bir gücün kaderinin değil, aynı zamanda tüm dünyanın konumunun da bağlı olduğu bir kişidir. Kişiliğin karmaşıklığı, Rusya’nın en iyi portre ressamı unvanına sahip bir ressamın II. Nicholas’ın portresini yaratmasının ne kadar zor ve zor olduğuna yansıdı.
II. Nicholas, Preobrazhensky alayının bir subayı olarak oldukça basit bir şekilde sunulmaktadır. Kralın görünümü mütevazı, terbiyeli, katıdır. İmge, imparatorun kişiliğinde içkin olan gerçeği yakalayan duygusal durum, bakış ve iç kaygı yoluyla bir fotoğraf çekimini anımsatıyor. II. Nicholas, imparatorun gözlerindeki ifadenin melankolik üzüntüyle dolu olmasına rağmen, figürünün sıkılığını ve kararlılığını veren kollarını önünden katladı. Böyle bir bakış çok uzun ve Serov’u aradı. II. Nicholas’ın kişiliğinin özünün bir ifadesi olarak hizmet eden ve iç kırılganlığını ve deneyimlerin inceliğini yansıtan bu görüştü.
Serov, imparatorun imgesinin erişilemezliği ve yenilmezliği hissinden uzaklaşmaya çalıştı. Sanatçı, büyük otokratın kişiliğini sıradan gerçekliğe yaklaştırmaya çalıştı ve zeki, yumuşak ve bazen çekingen bir insanın birçok niteliğine sahip olduğunu gösterdi. Sanatçı bu zayıflığı sarsılmaz bir imparatorluk imgesinde hissetmemize izin verdi.
Kendi düzenlemesiyle, bir portre daha çok bir taslak veya taslak gibidir. Görüntü, parlaklığın, gerçekliğin önemli bir parçası olarak algılanır. Hayatın her anı, sadece geri alınamaz ve durdurulamaz olsa bile, önemli ve önemli olduğu için. Kısıtlanmış renk şeması, imparatorun gençliğini, yüz özelliklerinin uyumu ve ifadesini, kişiliğin güzelliğini vurgular, her şeyden önce bir görünüm yaratır. Bu görüş, iktidarın yöneticisi değil, derin düşünceleri, endişeleri, endişeleri ve günlük endişeleri ile sıradan bir kişidir. Bu görünüm güzel ama üzücü. Böylece imparatorun kişiliği gerçekten büyük, huzursuz, sıkıntılı, hassas bir şekilde hassastı.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)