Toledo’da aile, arkadaşlar ve patronlar bulan Espolio’nun başarısından sonra El Greco bu şehirde sessizce çalışmaya devam edebilir. Ancak, Escorial’da sipariş alma hayali ona farklı, daha karmaşık ve parlak bir gelecek vaat etti. Sanatçı muhtemelen eski İspanyol başkentindeki faaliyet alanının yetenekleri için çok dar olduğunun farkındaydı. Mesih’in İsminin Hayranlığı’nı yazdığında ümidi güçlendi.
Tüm katılımcılar – aralarında İmparator Charles V ve Kral Philip II – bulutların parıltısında gökyüzünde görünen ve yükselen meleklerle çevrili olan Mesih’in ismine ibadet eden büyük bir mistik eylem tasvir edilmiştir. Burada ele geçirilen İsa’nın anagramı Cizvit düzeninin bir sembolü olarak hizmet etti. Bununla birlikte, El Greco, etkisi İtalya’da oldukça yeterli hissettiği ve İspanya’da daha da güçlü hissettiği bu düzenin yüceltilmesini düşündü. Öncelikle kralı memnun etmeye çalıştı. Daha sonra asla böyle resmi bir karakter çizmedi.
Yaratıcı çözümler bulmak için ustanın gözleri yine İtalya’ya döndü. Belki de El Greco, büyük kitle sahnelerinin yaratıcısı olan Tintoretto sanatının, birçok insanın deneyiminin birliği ile dolu izlenimlerini hatırladı. El Greco, cennet, dünya ve cehennem görüntülerinin mantıksız bir alanda bir araya geldiği “Mesih’in İsminin Hayranlığı” üzerinde çalışırken Michelangelo’yu da hatırladı. Son Yargının yankısı, günahkârların çıplak kaslı bedenlerinin görüntüsünde hissedilir – cehennemi simgeleyen bir canavarın büyük çeneleri tarafından emilen sonsuz bir insan akışı. İntikam gününün endişe verici bir hatırlatıcısı gibi, resmin hayalet gibi uzak bir planı ortaya çıktı.
Ancak, bu resimde El Greco’yu endişelendiren büyük sorunlar burada değerli bir sanatsal düzenleme bulamadı. Diğer dünya fantezisi dünyasının görkemli imajı ile resmin küçük, neredeyse odacık benzeri ölçeği arasında keskin bir çelişki vardı. Bu çelişkinin özü tuvalin büyüklüğünde değil, ustanın onu anıtsallık duygusuyla doyuramadığı gerçeğinde. Resim kesirli, küçük, birçok detay yüklü, kuru olarak yazılmış, burada garip, haksız bir eğlence içeriyor.
El Greco’nun geleneği takip etmek için bir dereceye kadar isteği, resmin tüm ince yapısında hissedilir. İki uzamsal akımı, kırmızı tonların zengin tonlarını ve bazı detayları tasvir etmede bir dizi başarılı teknik, genel sanatsal zayıflığının hislerini dolduramaz. Şimdi dönemin lezzetleri uzak bir tarihe gerilediğine göre, Kral II. Philip’in kaprisleri ve görüşleri resim tarihine ikincil bir ilgiye sahip olduğunda, El Greco’yu hissettiren yaratıcı başarısızlık açıktır.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)