Da Vinci’nin “Mesih’in Vaftizi” mihrabının yaratılmasına katkısı, sanatsal potansiyelinin erken bir kanıtı olarak açıkça öne çıkıyor. Beceri ile, asistanının yeteneğini her zaman tanıyan meslektaşları ve öğretmenleri geride bırakır.
1470-1472 ve 1475-1478 arasında yazılmış olan Mesih Vaftiz, Verrocchio’nun atölyesi tarafından Floransa’daki San Salvi Manastırı rahipleri tarafından görevlendirildi. Belki de Villambroze kilisesine yönelikti.
Bu çalışma Verrocchio ve Leonardo’nun yaratıcı çabalarını birleştiriyor. Kısa bir açıklama Leonardo’nun “melek fırçası” nın bir kaydını içerir. En soldaki, dizlerinin üstünde olan ve yarı dönüşlü olan Mesih’e bakan melek hakkında konuşuyoruz. Bu görüntü bir ustanın kendi portresi olabilir mi?
Bir meleğin yükseltilmiş başı, izleyicinin bakışlarını Vaftiz sahnesine yönlendirir. Bir melek, nehirden ayrıldığında İsa’ya vermeye hazır olan Mesih’in giysisini elinde tutar. Atölyede, önde gelen bir sanatçının, bu durumda Verrocchio’nun, ana figürleri – İsa ve Vaftizci Yahya – çizmesi, manzarayı ve küçük figürleri yetenekli öğrencilerine bırakmak gelenekseldi. Mesih’e daha yakın olan ikinci meleğin Sandro Botticelli’nin fırçasına ait olduğu varsayılır. Benzer üslup özelliklerine dayanarak, manzaranın bir kısmı Vinci’nin çalışmasına atfedilebilir.
Vasari, sahnenin kıyamet rekorunu, bu resim üzerinde çalışırken Verrocchio atölyesinde çalışmanın yaratılış hikayesine bağlamaktadır. Verrocchio bir süre atölyeden ayrıldı ve dönüşünde Leonardo’nun tasvir etmek için zamanı olan inanılmaz bir melek gördü. Öğretmen öğrencisinin üstünlüğünü tanıdı ve hatasız çizimden vazgeçme sözü verdi. Bu resim üzerinde çalışmanın sonunda, Verrocchio çizim yapmayı bırakmadı, ancak heykele daha fazla dikkat etmeye başladı.
Bu eseri Verrocchio’nun Orsanmichele için yaptığı bronz bir Mesih ve Aziz Thomas heykeli ile karşılaştırdığınızda, bazı benzerlikler fark edebilirsiniz. “Leonardo” kitabındaki Carlo Pedretti, meleğin küçük figürünün sırtına izleyiciye döndüğünü ve St. Thomas figürüyle aynı işlevi gördüğünü kaydetti: izleyiciyi resimde vaftiz olayına dahil ederek kendisini Vaftiz Kutsallığı’nda bir katılımcı hissetti. Pedretti, Leonardo’nun çalışma meleğinin yüzünün klasik güzellikte olduğunu, sofistike olmasının antika modellerle tartışabileceğini vurguluyor.
Leonardo döneminde, Mesih’in motifinin vaftizi, İncil’le ilgili görüntüler için kamu ve özel emirleri arasında yaygındı. Bir çalışma bu arka plana karşı öne çıkıyor – Londra Ulusal Galerisi’ndeki Piero della Francesca tarafından Mesih’in Vaftiz Edilmesi. Profesyonelce resim yapmadan önce Piero della Francesca matematik okudu. Bu konudaki bilgisi, simetrik oranların doğruluğu ile işaretlenen resimde de uygulandı. Gökten inen bir güvercin ve Mesih figürü, tuvali iki eşit parçaya böler ve bulutlar, Kutsal Ruh’un görünümünü simgeleyen bir güvercin siluetini tekrarlar.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)