Mesih’in Yası, bir zamanlar Bellini tarafından Pesaro’daki San Francesco kilisesi için boyanmış ana sunakın bir parçasıydı. Merkezinde kompozisyon “Madonna Taç Giyme” ve yanlarda – küçük boyutlu sahneler. Boyama tahtası en üste yerleştirildi, muhtemelen tasvir edilen açı: rakamlar aşağıdan çok fazla görülmedi.
Venedik resminde Bellini, Yüksek Rönesans’ı açarken Erken’i tamamladı. Yağlı boyaları zaten aktif olarak kullandı ve bu nedenle çalışmalarının rengi doymuş, renkler yumuşak ve rakamların ana hatları diğer Quattrocento sanatçılarının resimlerinde olduğu kadar sert değil.
Yeniliklerden biri, Bellini’deki ana şeyin, pitoresk bir çözüm değil, görünüşü ve görünmez dünyaları, çağdaşlarının çoğu gibi, ancak ruh halini ayrıntılı olarak açıklama arzusu değil. Sunulan çalışmada, müjde bölümünün kendisi karakterlerin duygularını aktardı. Kurtarıcı’nın yüzünde bir acı izi var, sahnedeki diğer katılımcılar kısıtlanmış olarak ifade edilen derin üzüntü ile doludur, çünkü buradaki ana şey resimdeki her şeyi dolduran büyük bir aşktır: insanların günahlarından kefaret eden Mesih ve O’nun takipçileri.
Arimathea’dan Saint Joseph, İsa’nın cesedi olan Saint Mary Magdalene’i titizlikle ele alarak dikkatle destekliyor, Saint Nicodemus tarafından getirilen gemiden barışla ona işaret ediyor. Kederini gizlediği Arimathea Joseph’in bakımı, geniş omuzları Mary Magdalene’nin kırılganlığını ortaya çıkaran Nicodemus’un sert ve nazik görünümünü yansıtıyor. Bu kadının ruhunun bunaldığı gözyaşları istemsiz olarak Mesih’in maruz kaldığı eziyetlerle karşılaştırılır ve O’nun acısının ölçeği karşılaştırılamaz hale gelir.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)