“Patronu görmek”, sadece sanatçı Alexei Lukich Yushanov’un hikayesinde kalan tek şey olduğu için en gizemli bir resim. Büyük Sovyet Ansiklopedisinde bir bölümü bile hak etmedi; gerçekte ne zaman öldüğü belli değil. İsim, Perov’un arkasına dizilmiş bir kuyruklu yıldız treni gibi destekleyici sanatçılar arasında kaldı. İlk ve en ünlü Perov resimlerinin karıştırıldığı sosyal öfke konsantresi, takipçileri arasında daha ideolojik suda çözüldü – hem daha küçük konular hem de türler çok çirkin değil. Ve bizim elimizde bulunan bir başyapıt tarafından değerlendirilen Yushanov, atölyedeki tüm meslektaşlardan daha basitti.
“Şefin Telleri” kompozisyonu çok çeşitli dernekleri çağrıştırıyor. Burada Perov’un “Müreffehliğin Gelişi” ve Fedotov’un “Binbaşı Eşleştirmesi” ile bir telefon görüşmesi var. Patronun gümüş bir tepsi üzerinde bir camla sunulduğu giriş holü, bir sahneyi andırıyor, tüm aktörler – performansa uygun olarak – birkaç gruba ayrılıyor.
Ancak burada sanatçının sosyal yeteneği açıkça başarısız oldu. Patronu Perov’un Paskalya’daki Dini Geçit Törenindeki rahibiyle yaptığı kadar şişman ve sarhoş olarak tasvir ederdi ve arkadaşlarının yokluğunun özü daha açık hale gelirdi. Ancak asıl suçlu bir tür ilahi karahindiba. Ve tüm ahlaksızlıkları yaşlı bir insanın tuhaflıklarından başka bir şey değildir. Gelenek ve sosyal düzenlere değil, yaşlılık hesabına atfedilebilirler.
Yushanov, Fedotov’un sanatsal keşiflerini aktif olarak ödünç aldı – karakterin karakteri jestler ve pozlar ile ifade edildi. Gölge tiyatrosunda olduğu gibi ayrıntılı sahne dondurma, etkili silüetler üzerine inşa edilmiştir. Her kahraman, klasik bir oyunda olduğu gibi, tek bir mengene taşıyıcısıdır. Ancak Fedotov da şeylerin dünyasını son derece gülünç bir şekilde dövüyordu – iç mekanı insanları taklit eden herhangi bir ayrıntıya sahip. Yushanov bu inceliklere ulaşmadı – dairesi temiz bir tamircinin sıkıcı vicdanıyla yazıldı.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)