“Kafede” adı verilen tuval, Caillebotte’un en ünlü ve en önemli eserlerini ifade ediyor. Yazar Joris Karl Güismans, “herhangi bir niyet veya düzenleme” fark etmenin zor olduğu görüntünün doğallığına hayran kalıyor.
Gerçekten de, o anın görkemli aktarımı, bu çalışmanın güçlü yönlerinden biridir. Duran bir adamın dalgın, yoksun görünümü, özgür, neredeyse özensiz pozu, arka planda iki karakter şaşırtıcı bir şekilde iyi iletilir. Bir kez daha tür sahnesi ve portre arasındaki sınırları bulanıklaştıran Caillebotte, o dönemin tipik bir orta sınıf Parisli şehir sakinini tasvir ediyor. Resminin 19. yüzyılın gerçekçi Fransız edebiyatı ve özellikle Zola ve Huysmans’ın çalışmaları ile karşılaştırılmasına şaşmamalı.
Bu resmin kompozisyon alanını tasarlayan Caillebotte, aynaların iki katına dayanıyor. Bir kare üç resim, üç farklı görüş alanı içerir. Birincisi ön planda bir adam figürü. Arkasındaki ayna ikinci tabloya – masada oturan adamlara ve üçüncü resmi gördüğümüz başka bir aynaya – sokağa bakan kafenin cam kapılarının bir yansımasına “atıfta bulunur”.
Sanatçı izleyiciye hem zihinsel hem de görsel bir oyun sunuyor. Caillebotte’de kompozisyon alışılmadık derecede karmaşıktır ve şekillerin tam düzenlemesi çok kapsamlı bir ön hazırlığın sonucudur. Bu bağlamda, sahnenin doğallığının korunması sanatçının büyük yeteneğini gösterir.
Kirk Varnedo şöyle yazıyor: “Caillebotte’nin çalışmalarındaki değişiklikler ve genel olarak eserinin evriminin özellikleri, sanatçının dünyaya bakışındaki değişiklikleri ve göz ile düşünce arasındaki iç diyaloğu derinlemesine inceliyor Duygular tarafından algılanan gerçeklik arasındaki derin farkındalığı kanıtlıyor. ve zihin tarafından algılanan gerçeklik, Cabotte’nin çalışmasında gözlemlenen ikilikin, kaos arasındaki farklar üzerindeki derin yansımalarına karşılık geldiği söylenebilir. dağılmaları ve parçalanmaları ve zihnin düzen ve yapı eğilimi ile dış izlenimler. “
(1 votes, average: 5,00 out of 5)