Venedikli Antonio Canaletto kariyerine tiyatro dekoratörü olarak başladı, iyi dövülmüş baba, aynı zamanda bir tiyatro sanatçısı Bernardo Canal, yolun ardından. Ressamın “iğne deliği kamera” yı kullandığı bilinmektedir – optik bir cihaz, çeşitli panoramik manzaraları doğru bir şekilde yakalamayı mümkün kılmıştır.
Ancak, ilk tiyatro pratiğinin içinde yer düzenleme konusunda ince bir his, perspektifi kullanmak için harika bir yetenek geliştirdiği açıktır. Canaletto’nun çalışması bir sıçrama yaptı ve Serenissim’in anısını korumak, sayısız emriyle “Venedik mitinin ihracat versiyonunu” almak isteyen zengin gezginler onu zengin bir adam yaptı. Bununla birlikte, Venedik Cumhuriyeti’ne ait bölgedeki komşu şehirler de sanatçının dikkatini çekti.
1746’dan 1756’ya kadar usta İngiltere’de yaşadı ve çalıştı. Capriccio terimi, 16. yüzyılın sonundan beri İtalya’da popüler hale geldi. Kendilerini zaten kurulmuş olan kerveciliğin natüralizminden farklı olarak, bazı sanatçılar fantezi özgürlüğünü savunuyorlardı. Böylece, yukarıda belirtilen türde, gerçek ve kurgusal bir güdünün, tuhaf kalıntıların, ışık ve gölge oyununun ve bazen harika görüntülerin bir kombinasyonu oldu. Bir zamanlar Portello Kapısı Padova şehrine bir giriş olarak hizmet etti.
Canaletto, eski ve Gotik kalıntıları birleştirir, eski binaları üzerlerine filizlenmiş bir çalı ile kaplar. Böylece kasıtlı olarak doğal motifleri ve binaların yapay hacimlerini birbirine bağlar. En sevdiği görüntü sanatında ortaya çıkıyor: akan sulara yansıyan hareketli bulutları olan görkemli bir göksel alanın görüntüsü. “Antik Kalıntılar ve Binalar ile Capriccio” tarafından kendisine verilen ve eşleştirilen her iki manzara da o kadar popülerdi ki, genellikle kopyalandılar.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)