Budapeşte şehrinde bulunan Güzel Sanatlar Müzesi, post-empresyonist Paul Gauguin’in “Karda Bahçe” nin pitoresk çalışmasını saklar. Sanatçı, resimsel bir stilin geliştirilmesi sırasında 1879’da boyadı.
“Karda Bahçe” doğası gereği ince bir lirik eserdir. Tuval tek bir pastel palette çözüldü. Keskin kontrast yapılar, aşırı parlak renk blokları yoktur.
Kötü hava, soğuk ve delici rüzgar atmosferi taşımasına rağmen, manzara yumuşak olduğu ortaya çıktı.
Sanatçının fırçasının hareketleri rüzgarın dinamiklerini ve rüzgarlarını doğru bir şekilde iletir. Bu manzara, açıkça ve açıkça hissedilen, kendini burada ve şimdi var olan bir gerçeklik olarak ilan eden hareketli bir gerçeklik gibidir. Böylece görsel olarak, anlaşılır ve duygusal olarak gerçeğe uygun bir şekilde sanatçı karda bir bahçe fikrini somutlaştırdı.
Manzara “karda Bahçe” sanki ürpertici sesi ile delici. Sessizliği delerek kesilen bu manzaraya, rüzgârın uluyanına açıkça ayırt edebileceğiniz gibi bir his var. Boş, sessiz ve etraftaki karlara rağmen karanlık. Tuval, özlem, terk etme, duyguların tutulmasını hissettirir.
Resim uzayına rastgele dağılmış kaotik siyah-mavi sarsıntılı vuruşlar, resmin rahatsız edici rahatsız edici dinamiklerine katkıda bulunur.
Çoğunlukla resim Paul Gauguin’in diğer birçok eserinden farklıdır. Manzara daha çok izlenimciliğin tür yasalarına göre yaratılmıştır. Bu aynı zamanda parlak renk kontrastlarının olmaması, bileşimsel çok yönlülük, kontur çizgileri ve renkli fırça darbesinin genel pürüzsüzlüğü ile de doğrulanır. Aksine, görüntü, soğuk ve rahatsız edici kar kokusu olsa da, nazik, göze batmayan bir şekilde ortaya çıktı.
En önemlisi, manzara canlı akılda kalıcı gölgeler ve deneysel kompozisyon yapım yöntemleri ile süslenmemiş olsa da, gerçekliğin kendisi olarak algılanır. Ancak, dünyanın bir parçasıdır. Bu manzara, tüm farklılığına rağmen, yazarın çalışmalarının geri kalanıyla aynı düzeyde ses çıkarıyor, sinirini bu tek görsel diziye sokuyor, biraz farklı bir hayat atışı.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)