Leonardo da Vinci, 1483’te “Kayalarda Madonna” resmini yapmaya başladı ve dini kardeşliklerden birinden bir sunak resmi siparişi aldı. Müşterilerle ödeme konusundaki tutarsızlıklar, Leonardo da Vinci’nin resmi evde bırakmasıyla sonuçlandı ve sonunda 1490 ile 1494 arasında tamamladı. Resmin boyutu 198 x 123 cm, tuval üzerine yağlıboya, ahşap. “Kayalarda Madonna” tablosu, Yüksek Rönesans’ın ilk anıtsal sunak kompozisyonu olarak kabul edilebilir. “Magi’nin Hayranlığı” nın aksine, burada bu görev olgun yeteneklerle tamamen silahlanmış olarak çözülür. Florentine “Adoration” birinci ve ikinci planın birçok kahramanı ile doluydu.
Louvre resminde sanatçı, ön planda bulunan sadece dört figürü tasvir etti – Meryem Ana, melek, bebek Mesih ve küçük Vaftizci Yahya. Ama sonra bu görüntüler genelleştirilmiş büyüklüğün özelliklerini kazandı; karşılaştırıldığında, ilk Leonard eserlerinin karakterleri daha az önemli görünüyor. “Kayalarda Madonna” görüntüleri mükemmel güzel olarak adlandırılabilir, ancak aynı zamanda yaşam ifadesinin doluluğunu korumaları zorunludur. Her şeyden önce, bu, annelik sevgisi sadece elinin hareketinde değil, aynı zamanda çocuğunu kutsar ve korurken, aynı zamanda derin iç konsantrasyonda, duygusal duygu konsantrasyonunda, görüntünün saf göründüğüne kıyasla, ifade edilen Madonna’nın imajını ifade eder. “Madonna ve çiçek” resim genç anne.
Quattrocento, resimsel kompozisyonlardaki iki temel görüntü türünü biliyordu – ciddi bir beklentinin statik görüntüleri veya ayrıntılı bir anlatı, canlı bir hikaye. Leonard resminde “Kayalarda Madonna” ne biri ne de diğeri yoktur. Aktörler kısıtlamadan mahrumdur, fiziksel ve zihinsel hareketlerin tam özgürlüğü ile ayırt edilirler. Burada konunun açıkça ifade edilen bir arsa-anlatı açıklaması yoktur; Leonardo, Louvre resminde, belli bir anı açıkça düzeltmek yerine, yüksek rönesans’ın uyumlu bir varlık halindeki bir insan imgesinin somutlaştırılması, iç ve dış hareketlerin özel bir dengesi olarak tanımlanabilecek en önemli resimsel prensiplerden birini buldu. Bu ayrı bir an değil, bir çeşit “kalıcı” durumdur, ancak,
Karakterlerin ortamı da burada yeni bir şekilde sunuluyor – şekil olarak dev koyu kristallere benzeyen tuhaf kayalar arasında bir mağaraya benzemesi, toprak çeşitli renklerle noktalı. Ayrı olarak, her taş, her çim ve çiçek bıçağı doğanın en güzel görüntüsü, Leonardo da Vinci’nin geniş jeoloji ve botanik bilgisinin kanıtıdır, ancak genel olarak neredeyse fantastik bir doğa manzarası oluştururlar. Bu artık bir arka plan değil, insan imgeleriyle aktif temasa giren bir tür duygusal ortamdır – figürlerin daha önce olduğu gibi manzarada değil, manzarada tasvir edildiği hiçbir şey için değildir. Böylece ön planın ve arka planın geleneksel quattrocentist dokunulmazlığı nihayet aşıldı.
Görüntülerin genelleştirilmiş doğasını, doğanın “büyük” vizyonunu ve Leonardo da Vinci’nin kompozisyon düşüncesini eşleştirmek için. Magi’nin ilk hayranlığı, Kayalarda Madonna resmiyle karşılaştırıldığında, basitçe kaotik görünüyordu. Louvre tablosu, figürleri açık ve net bir geometrik yapıya göre düzenleme yeteneğini açıkça gösterdi: üst kısımları Mary’nin başı ile çakışan bir ikizkenar üçgene uyuyor gibiydi. Böylece Leonardo da Vinci, açık ve uyumlu çözümlerin yaratılmasına katkıda bulunan Yüksek Rönesans resminde son derece yaygın olan piramidal bir kompozisyonun başlangıcını işaret ediyor.
Louvre resminde figürler, özellikle Leonardo da Vinci’nin kuru geometriden kaçınması ve bileşime ek tonlar getirmesi nedeniyle, bu yapının sınırları içinde özgürce ve doğal olarak hissediyor. Böylece, resmin sağ alt köşesini iki figürle (melek ve bebek Mesih) ağırlıklandırarak sanatçı, sol üst kısımda büyük bir lümen ile dengeler, bu nedenle piramidal kompozisyonun sakin statikleri diyagonal hareketle zenginleştirilir. Bu tür karmaşık dinamik denge teknikleri, Yüksek Rönesans’ın ustalarının karakteristiği haline gelecektir.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)