Watteau’nun bu son derece zarif resmi, 1717’de Kraliyet Resim ve Heykel Akademisi’nin tam üyesi seçildiğinde akademisyenlerin jürisini sundu. Okuyucuya, tuval adına görünen Kiefer adasının, aşk tanrıçası Afrodit’in doğduğu yer olan Kıbrıs olduğunu hatırlatıyoruz.
Bu nedenle, Kiefer’e hac 18. yüzyıl Fransızları için çok şeffaf bir alegoriydi. “Kiferu Adası’na Hac”, aslında Watteau’nun eserlerinin çoğunluğu olduğu için, bir anlatı resminden ziyade duygusaldır.
İsminden yazarın bize “sevgi tatili” ni göstermek istediğini söyleyebiliriz. Ama hayır. Aksine, tatilin sonu, tüm yakup otu zaten yendiğinde ve nektar sarhoş olduğunda. Geçkinlik hissi ve mutluluğun kırılganlığı, sonbaharın, alacakaranlık manzarasının şeffaflığı ile vurgulanır.
Antoine Watteau, bestelerinde genellikle resmin konusu ve ruh haliyle ilgili heykeller içeriyordu. Kiferu Adasına Hac’da, Venüs heykeli ağaçların gölgesinde yarı gizlidir. Tanrıça’nın taş gövdesini sicim eden pembe çiçekler sayesinde ona bakıyoruz. Oklarla bir titreme, tanrıça heykelinin ayağına pembe bir kurdele ile bağlandığına dikkat edin. Bu, Venüs’ün oynak oğlu Cupid’in varlığının bir işaretidir. Pembe renge gelince, Watteau onu izleyiciye tuhaf bir yörünge boyunca – Venüs’ün pembe çiçeklerinden, hanımın pelerini ve adanın üstündeki gökyüzünde yükselen beyefendinin parlak pembe kaşkorse boyunca yönlendirir.
Watteau her zaman hızlı çalıştı ve sıklıkla boyayı aceleyle uyguladı, bu da bazen lekelere ve bozulmalara neden oldu. Ancak bu durumda, ustanın yeşillik dokusunu parlak bir şekilde iletmesine yardımcı olan bu aceleciydi – sadece resmin yüzeyinde kalan fırçanın izleri sayesinde daha etkileyici hale geliyor. Boyalar, “ıslak zeminde ıslak” tekniği kullanılarak ince, neredeyse şeffaf katmanlar halinde uygulanırken, kahverengi tonlar yeşilin arasından geçerek resmin ton aralığını hiç şüphesiz zenginleştirir. Aynı şekilde, Thomas Gainsborough da Watteau’nun yeteneğine büyük saygı duyan yeşillik yazdı.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)