Küçük bir oturma odası, yumuşak kanepeler ve koltuklarla çevrili küçük bir masa. Daha rahat ve huzur dolu olan ne olabilir? Robert Falk’ın tuvalinde bir odadan başka bir şey tasvir edildi. İlk bakışta, “Kırmızı Mobilyaları” ruhu ne olduğu hissini doldurur ya da bir anda trajedide patlamaya hazırdır.
Tuval üzerindeki çalışmalar Falk’ın hayatı için zor bir dönemde gerçekleştirildi. Kişisel yaşamının sorunları ile ilgili zor deneyimler, meydana gelen sosyal ayaklanmalar ve öngörülemeyen sonuçları hakkında endişeli düşünceler – tüm bunlar resimlerine derin bir renk ve form ifadesi ile yansıdı.
“Kırmızı mobilya” iç tarzına aittir, animasyonlu karakter yoktur. Sadece kırmızı bir kanepe ve koltuklar, üzerinde siyah bir şişe olan bir masa ve düşmeye hazır beyaz bir masa örtüsü. Aynı zamanda, inanılmaz güçlü duygular tuvalden geliyor. Zengin kırmızı renk, mobilyalara agresif enerji ile her şeyi emmeye hazır büyük, verir. Biraz daha ve baskısı altında beyaz bir masa örtüsü düşecek ve kaybolacak – bu kasvetli, penceresiz alanda ışığın tek yankısı. Aynı kader yakında dengesiz tek ayaklı masa tarafından geçilecek, bundan sonra odanın korkutucu alacakaranlığında sadece tüm tüketen kırmızı kaos kalacak.
En ince renk psikolojisi bu tabloyla doludur. İfadesi sinir, kaotik fırça darbeleriyle güçlendirilen korkunç ve ürkütücü kırmızı iç mekan, birçok ilişkilendirmeye yol açtı. Tuval, Son Akşam Yemeği’nin yeni bir yorumu olarak algılandı, devrimci olayların ve sonuçlarının bir alegorisini gördü, umutsuzluk, derin trajedi veya aksine yaşamı onaylayan bir başlangıç gördü.
Böyle bir komplo yoktur. Ancak resmi duygu ve drama ile doldurmak için sanatçının ona ihtiyacı yoktu. Somut değil, “plastik bir olay” tanımlamak için – bu Falk’a göre resmin özüdür. Ve “Kırmızı Oda” çalışması bunun canlı bir örneği.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)